Hondenverzorger Zoë
Ik werk nu bijna precies een jaar bij DOA! Ik heb de opleiding dierverzorging niveau vier op mbo gedaan en als onderdeel daarvan bij DOA stagegelopen en een examenopdracht gedaan. Toen ik klaar was met mijn opleiding was er geen baan beschikbaar bij DOA en heb ik een jaartje in de zorg bij een verpleeghuis gewerkt. Toen en ik na een poosje benaderd werd door DOA voor een baan was ik daar heel blij mee! Ik ben dus van het verzorgen van oudere mensen naar het verzorgen van dieren overgestapt ;-)Wat ik precies doe bij DOA? Ik ben hondenverzorger en werk met de honden die op wat voor manier dan ook in ons asiel belanden. Sommige aspecten van mijn werk vind ik verdrietig; bijvoorbeeld mishandelde en verwaarloosde dieren die nooit echt hond hebben kunnen zijn. Door de situatie waar ze vandaan komen, weten ze helemaal niet hoe het is om lekker buiten te zijn of te knuffelen met een baasje. Ik vind het heel mooi om ze, zoals ik het noem, ‘tot leven te wekken’. Dat ik dat dier kan helpen om weer te genieten van het leven vind ik het allermooist.Bij DOA heb ik echt mijn passie gevonden, ik ben heel gelukkig met het werk dat ik hier mag doen.
Kattenverzorger Danii
Ik werk sinds net iets meer dan drie maanden bij DOA. Kort maar krachtig dus! Hiervoor werkte ik bij Guidion, dat is een installatiepartner van Ziggo en daar heb ik o.a. technische ondersteuning gedaan.Samen met collega’s zorg ik voor de plaatsing van de katten in het asiel. Wat komt daarbij kijken? Mensen vullen van tevoren een vragenlijst in zodat wij een beeld kunnen krijgen van waar ze naar op zoek zijn en wat ze kunnen bieden. Aan de hand van die aanmeldingen bedenken we dan of we op dat moment een dier hebben dat daarbij past. Sommige mensen willen bijvoorbeeld graag een dier dat op schoot komt, een dier dat graag speelt of graag twee katten die samen spelen. Het is heel grappig om te zien hoe de behoeftes van mensen zo uiteen lopen. En mooi ook, want zo kunnen we juist verschillende goede matches maken. Wat ik mooi vind aan mijn werk? Heel veel! Maar vooral hoe het hele team betrokken is bij de dieren en graag wil dat ze passende baasjes vinden. Zo hebben we laatst een hele moeilijke kat die hier al lang zat kunnen plaatsen, dat leeft dan enorm! Dat geeft een fijn gevoel, we doen het met zijn allen samen. Ik hoop dit werk nog heel lang te mogen blijven doen.
Kanjers in actie
Natuurlijk willen àlle dieren op dierendag wat extra aandacht. Zo ook onze dieren!
Baliemedewerker Elise
Ik ben met dieren gaan werken toen ik me jaren geleden aanmeldde als vrijwilliger bij het asiel in Purmerend (dat nu overigens niet meer bestaat). Dat gaf zo veel voldoening, dat ik de mogelijkheid om daar betaald aan de slag te gaan met twee handen heb aangegrepen. Ik ben van oorsprong jurist maar vind het werken met dieren zo veel leuker! Op een gegeven moment kwam er een vacature bij DOA en daar heb ik meteen op gesolliciteerd. Dat is bijna tien jaar geleden en ik heb het nog steeds erg naar mijn zin bij DOA! Ik werk bij de balie als wat officieel heet ‘klantrelatie manager’. Wij zijn het gezicht en eerste aanspreekpunt van DOA. Via de telefoon zijn wij sinds kort onderdeel van een nieuwe afdeling klantenservice. En aan de balie staan wij mensen fysiek te woord. Eerst deden wij alles zelf; nu werken we naast de betaalde medewerkers met zo’n 15 tot 20 vrijwilligers om klanten goed te woord te staan. Bij de balie zijn wij ook verantwoordelijk voor het in- en uitschrijven van asieldieren en van de dieren die in ons pension verblijven. Het werk is erg afwisselend, en ik vind het heel fijn dat ik zowel dieren als mensen kan helpen. Wat mij raakt is dat wij dieren die het het meest nodig hebben, weer gelukkig maken. Ik zie dagelijks dieren die mishandeld, gedumpt of verwaarloosd zijn. Het mooist is om vaak al na een paar dagen ze weer te zien opknappen. En dat ze uiteindelijk herplaatst worden bij een nieuw fijn baasje is de kers op de taart. Ook de dieren die er vaak heel lang zitten, krijgen alsnog hun goede match. Dat vind ik ontroerend om te zien, dat wij ons blijven inzetten tot ook zij een eigen huisje hebben.
Scarfie
Gelukkig zie je er bijna niets meer van, maar ik heb mijn naam te danken aan een wond in mijn gezicht. Toen ik bij DOA binnenkwam, lag de hele linkerkant van mijn koppie open. Ze wisten niet wat er met me gebeurd was, maar het moet iets heel naars zijn geweest. Eigenlijk moest de wond behandeld worden met een zalfje, maar als je al naar mijn gezicht wees, deed het pijn! Ik sloeg wild om me heen in de hoop dat niemand me aan zou raken en dat werkte. Maar ze zijn hier best slim en mengden allerlei pilletjes door mijn eten. De wond jeukte minder en leek ook minder ontstoken en opgezet. Ik kreeg speciaal voer omdat ik allergisch bleek te zijn voor sommige eiwitten. Wie had dat gedacht, dat dat zo’n grote wond kan openhouden. Langzaam nam de pijn af en liet ik mijn verzorgers dichterbij komen. En nu zijn we beste vrienden en vind ik iedereen lief! Ik speel graag met andere katten en word veel geaaid door iedereen die een handje vrij heeft. Af en toe moet ik nog wel eens een pilletje, maar dat eet ik nu zonder zeuren op.
Chow Issa
Knap ben ik he. Zo ben ik gewoon geboren. Al moet ik zeggen dat mijn prachtige manen eerder nog prachtiger waren. Het is alleen zo dat ik uit een hele slechte situatie kom. Verzorging kregen wij daar niet. Nee joh, mijn mooie lokken waren één grote bol met klitten. Eigenlijk was ik zelf één grote tistbol. Bij DOA hebben ze mij helemaal geschoren. Daar gingen mijn mooie manen, maar weet je, het was hard nodig. Onder die mooie vacht kwamen namelijk allemaal wondjes en pijnlijke plekken tevoorschijn. Die werden gelukkig hier door de verzorgers behandeld met de juiste zalfjes en medicijnen. Inmiddels groeit mijn haar weer lekker terug en wordt mijn vacht steeds zachter. Ze zijn hier bij DOA trouwens heel lief voor mij. Eerst had ik dat niet zo door. Mijn vacht deed zeer, ik kreeg prikjes bij de dierenarts en die nieuwe mensen, die wilden maar vrienden met mij worden. Maar ja, ik begreep die mensentaal niet. Gelukkig gaat dat mij steeds beter af! Ik krijg nog steeds training en ik moet nog wat beter leren dat mensen echt niet zo spannend zijn, maar ik ben al een heel eind op weg.
P.S. ik ben een chow, maar waarschijnlijk gekruisd met een pomeriaan, grappig he? Mijn kleuren heten ‘merle’. Ik ben dus eigenlijke een merle chow pomeriaan! 😉
Bas
Ik ben Bas en ik ben een fijne gozert. Ik heb het eerder in mijn leven niet echt getroffen. Ik ben bij DOA gebracht omdat ik niet zo goed verzorgd werd. Ik snap niet dat mijn oude baasje niet goed voor mij was. Weet je, ik dacht dat we echt maten waren. Ik had het dus mis. Hoe kan je dat nou doen he. Maargoed, we kijken door naar de toekomst! Want na regen komt zonneschijn. Bij DOA word ik goed verzorgd. Ik heb een heerlijke mand, ga lekker meewandelen, heb mijn favo-verzorgers en krijg de verzorging die ik nodig heb. Soms is het wel een beetje saai hoor, dan ga ik mandje in, mandje uit. Slapen, eten en dan begint het riedeltje weer opnieuw. Daarom is nu écht mijn tijd aangebroken voor een nieuw baasje! Ik logeer hier namelijk al best een tijdje, maar niemand meldt zich voor mij…
Ik heb een klein lijstje wat ik zou waarderen in een nieuwe baas. Ik hou niet zo van delen, daarom wil ik graag een baasje of gezin voor mijzelf alleen zonder andere huisdieren. Een benedenwoning, waar ik geen of maar heeeul weinig trappen hoef te lopen, want ik heb wat spondylose in mijn ruggetje. Iemand die gek is op staffies en dus op mij! Iemand met een lekkere bank, waar ik heerlijk ongegeneerd op mijn rug kan liggen snurken en relaxen terwijl jij mij lekker kriebelt!
Wat je er dan weer voor terug krijgt? Beste maten en onvoorwaardelijke liefde voor altijd!
Zie ik je snel? Knuffel van Bassie
p.s. bekijk hier mijn profiel met meer info: https://doamsterdam.nl/adoptiedieren/bas/
Wiebelkitten Verka
Ik ben Ve Ve Verka, en ben een beetje anders. Ik wie wie wiebel namelijk nogal! Mijn aandoening heet cerebellaire hypoplasie, maar in de volksmond ben ik een ‘wiebelkitten’. Dit had ik al toen ik werd geboren, dus ik weet niet beter. Het gedeelte van mijn hersenen dat verantwoordelijk is voor vrijwillige beweging is niet ontwikkeld als bij anderen. Daarom beweeg ik nogal schokkerig en val ik vaak om. Maar ik laat mij niet tegenhouden hoor! Ik ben super avontuurlijk en heel nieuwsgierig. Ze zeggen dat ik beter ergens kan wonen zonder trappen of balkons. Daar probeer ik namelijk gerust op te klimmen, maar val ik ook zeker weer vanaf! Ik heb iemand nodig die geduldig is en heel veel en vaak wil knuffelen en met mij wil spelen. Het liefste zou ik ergens wonen waar ik ook met een ander katje kan spelen, en ik denk dat ik honden ook erg leuk kan gaan vinden. Wie oh wie kan mij die extra zorg geven? Dan beloof ik dat ik daar al mijn liefde voor terug geef!
Handsome Joep
Yo! Super leuk om je te ontmoeten! Mijn naam is Joep en ik ben echt super handsome. Dat heb ik zelf natuurlijk ook door. Door één blik te werpen heb ik de vrouwtjes meteen versierd! Dan denk jij natuurlijk, waarom zit zo een handsome boy nou bij DOA he. Tja, dat snap ik ook niet helemaal. Lang verhaal kort, is dat ik het afgelopen jaar best wel door verschillende mensen in de steek ben gelaten. En ik kan je vertellen dat dit mij niet helemaal in de koude kleren is gaan zitten! Ik ga wat er allemaal is gebeurd nu hier in de spotlights niet allemaal delen, maar mochten wij elkaar een keer ontmoeten, dan vertel ik het je in geuren en kleuren!
Ik heb trouwens nu wel getroffen hoor. Ik mag even tijdelijk logeren bij een collega. Wanneer ze aan het werk is, ben ik bij DOA en ’s avonds ploffen we lekker op de bank. Heel gezellig en leuk ook want zo leer ik weer nieuwe dingen en weet je, ik ben verzot op nieuwe dingen leren! Ik kan goed leren en doe ook heel graag mijn best! Voorlopig blijf ik hier lekker leren en mijn best doen met de hulp van de mensen van DOA.
Pinky
Pinky is de naam, en je snapt misschien wel waarom… Precies, door mijn roze gips-pootje, cool he! Ik ben een klein beetje gehandicapt geboren, maar daar wisten ze bij DOA wel raad mee. Mijn pootje deed niet helemaal mee en groeide best wel scheef. Daardoor stond ik er nauwelijks op en liep ik wat minder hard dan mijn 4 broers en zussen. Door mijn spalk kan mijn pootje alleen maar de ‘juiste’ kant op groeien, en het lijkt goed te werken. Of ik er last van heb? Neejoh, ik ren nu nog harder dan ooit!!! En als ik later groot ben dan word ik de snelste kater ter wereld, dat zegt mama ten minste. Maar dan moet ik wel goed eten en braaf stil blijven zitten als het mijn beurt is om gewassen te worden…Elke week krijg ik een nieuwe spalk en over een paar weken mag hij er helemaal af. Maar tot die tijd geniet ik van alle extra aandacht. De dierenarts zei dat ze nog nooit zo’n klein spalkje heeft gemaakt. Gelukkig krijg ik hier bij DOA alle hulp die ik nodig heb zodat ik mijn hele leven lekker door het leven kan racen 😉
Benji
Ze hebben mij zomaar op straat gezet. Niemand weet precies waar en al helemaal niet waarom. Uiteindelijk ben ik gevonden en bij DOA gebracht. Mijn baas, tja die is nooit meer komen opdagen. Soms voel ik mij daardoor echt heel erg verloren en vergeten. Soms denk ik nog wel eens, waarom heeft mijn baas dat gedaan. Ben ik te groot geworden, te druk of hadden ze geen zin meer in mij. Laatst was ik een beetje sip en toen kreeg ik een peptalk van mijn verzorger. Ze vertelde mij dat mijn baas mij niet waard was. Dat ik nu de kans krijg op een echt baasje die mij nooit meer zal vergeten. Daar word ik wel weer heel erg happy van! Dan denk ik bij mezelf: ‘Ik ben een grote, lekkere lobbes, met een heerlijke knuffelige kop. Mijn tijd komt er nog wel!’ In de tussentijd blijf ik hier nog even. Ik heb het best naar mijn zin hoor. Ik heb mijn eigen kamertje en het is ook nog eens all-inclusive! Iedere dag komen ze mijn kenneltje schoonmaken, krijg ik lekker nieuw en fris water en maken ze mijn bedje op. Ik heb mijn vaste favoriete mensen die lekker met mij aan de wandel gaan en weet je. Soms ligt er echt een méga groot bot in mijn kamer als ik thuiskom! Heerlijk!
Bij DOA ben ik gelukkig niet vergeten <3
p.s. bekijk hier mijn profiel voor info en contact op te nemen met mijn verzorgers voor een eerste date! https://doamsterdam.nl/adoptiedieren/benji-2/
Gangster Gonnie
Yo, ik ben Gangster Gonnie en ik bepaal wat er gebeurt en wanneer! Het ene moment wil ik aandacht, en dat laat ik dan luidkeels horen. Maar als je me te lang aait (en het kan al snel te lang zijn!) heb ik er soms ineens genoeg van. Dan gebruik ik wel eens mijn tanden om dat duidelijk te maken. Mijn verzorgers zeggen dat het door mijn ouders komt, iets met te weinig liefde en aandacht. Ik was als klein mannetje bijna altijd alleen op een klein appartement en moest mijn eigen boontjes doppen. Maar op een gegeven moment had ik daar genoeg van en dat wilde ik laten zien. Ik ging overal plassen behalve op de kattenbak. Ik dacht dat ze wel zouden begrijpen dat er iets aan de hand was, maar ik werd naar het asiel gebracht. Daar kwamen ze erachter dat ik heel veel blaasstenen had! Na twee operaties, heel veel medicatie, speciaal voer en lang revalideren ben ik er weer helemaal bovenop gekomen, fysiek dan. Nu wil ik graag iemand die mij begrijpt, is dat nou te veel gevraagd? Ik wil geen drukte om mij heen en wil af en toe mijn nagels buiten in een boom kunnen zetten. Ik wil ook zo nu en dan een aai en iemand die veel met mij speelt. Ik wil de liefde en aandacht die ik vroeger niet heb gekregen. Wie kan mij dat geven?