Ze hebben mij zomaar op straat gezet. Niemand weet precies waar en al helemaal niet waarom. Uiteindelijk ben ik gevonden en bij DOA gebracht. Mijn baas, tja die is nooit meer komen opdagen. Soms voel ik mij daardoor echt heel erg verloren en vergeten. Soms denk ik nog wel eens, waarom heeft mijn baas dat gedaan. Ben ik te groot geworden, te druk of hadden ze geen zin meer in mij. Laatst was ik een beetje sip en toen kreeg ik een peptalk van mijn verzorger. Ze vertelde mij dat mijn baas mij niet waard was. Dat ik nu de kans krijg op een echt baasje die mij nooit meer zal vergeten. Daar word ik wel weer heel erg happy van! Dan denk ik bij mezelf: ‘Ik ben een grote, lekkere lobbes, met een heerlijke knuffelige kop. Mijn tijd komt er nog wel!’ In de tussentijd blijf ik hier nog even. Ik heb het best naar mijn zin hoor. Ik heb mijn eigen kamertje en het is ook nog eens all-inclusive! Iedere dag komen ze mijn kenneltje schoonmaken, krijg ik lekker nieuw en fris water en maken ze mijn bedje op. Ik heb mijn vaste favoriete mensen die lekker met mij aan de wandel gaan en weet je. Soms ligt er echt een méga groot bot in mijn kamer als ik thuiskom! Heerlijk!
Bij DOA ben ik gelukkig niet vergeten <3
p.s. bekijk hier mijn profiel voor info en contact op te nemen met mijn verzorgers voor een eerste date! https://doamsterdam.nl/adoptiedieren/benji-2/