Knap ben ik he. Zo ben ik gewoon geboren. Al moet ik zeggen dat mijn prachtige manen eerder nog prachtiger waren. Het is alleen zo dat ik uit een hele slechte situatie kom. Verzorging kregen wij daar niet. Nee joh, mijn mooie lokken waren één grote bol met klitten. Eigenlijk was ik zelf één grote tistbol. Bij DOA hebben ze mij helemaal geschoren. Daar gingen mijn mooie manen, maar weet je, het was hard nodig. Onder die mooie vacht kwamen namelijk allemaal wondjes en pijnlijke plekken tevoorschijn. Die werden gelukkig hier door de verzorgers behandeld met de juiste zalfjes en medicijnen. Inmiddels groeit mijn haar weer lekker terug en wordt mijn vacht steeds zachter. Ze zijn hier bij DOA trouwens heel lief voor mij. Eerst had ik dat niet zo door. Mijn vacht deed zeer, ik kreeg prikjes bij de dierenarts en die nieuwe mensen, die wilden maar vrienden met mij worden. Maar ja, ik begreep die mensentaal niet. Gelukkig gaat dat mij steeds beter af! Ik krijg nog steeds training en ik moet nog wat beter leren dat mensen echt niet zo spannend zijn, maar ik ben al een heel eind op weg.
P.S. ik ben een chow, maar waarschijnlijk gekruisd met een pomeriaan, grappig he? Mijn kleuren heten ‘merle’. Ik ben dus eigenlijke een merle chow pomeriaan! 😉