Tom en Farah & Zenna
‘Mijn moeder is pleegouder voor kittens bij DOA* en november van vorig jaar kregen wij Farah als pleegkind. Farah was gevonden als kitten alleen, heel jong en kwetsbaar. Ook had ze last van huiduitslag. Ondanks alles was ze heel gezellig en zocht ze veel liefde en aandacht. Toen is op ons verzoek een maatje voor Farah gezocht bij DOA, en dat werd Zenna. Kitten Zenna was verstoten door het nestje waar zij in zat en was toe aan een andere omgeving. Toen die twee bij elkaar kwamen was het liefde op het eerste gezicht van beide kanten. Ze zijn zo lief voor elkaar en vullen elkaar onwijs goed aan.Ik wilde toen Farah en Zenna wel adopteren maar zat zelf in een lastige periode: ik was met een burn-out thuis, er werd een auto-immuunziekte bij mij geconstateerd en mijn woning die ik aan het opknappen was kreeg brandschade. Omdat Farah gevoelig is en soms nog steeds gezondheidsperikelen heeft, werd een nieuw baasje voor haar maar moeilijk gevonden. Een aantal maanden later had ik mijn leven weer op de rit en heb ik ze alsnog kunnen adopteren. Het is alsof het zo moest zijn.Ik vind het allemaal zo lief! Als Farah meer medicatie heeft dan zie je dat ze wat moeier is en dat ze er last van heeft en dan gaat Zenna extra voor haar zorgen. Ook daarin vullen ze elkaar mooi aan. Zij brengen mij oprecht geluk. Het gevoel dat zij mij geven is zo bijzonder, ik kan dat eigenlijk met niks anders vergelijken. Het kan mij ook enorm helpen. Het is een wisselwerking: ik help en zorg voor hen en zij helpen en zorgen voor mij.’*Het portret van de moeder van Tom met haar kat Bertus kun je hier bekijken.Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Monique en Bertus
Ik ben al langer vrijwilliger bij DOA; ik ben pleegouder voor kittens maar kom ook regelmatig bij DOA schoonmaken. Zo kwam ik rode kater Bertus tegen. Hij was al 14 jaar oud en belandde in het asiel omdat zijn baasje was overleden. Soms denk ik dat het voor zo’n dier, dat wel van een warm huisje komt, moeilijker wennen is in het asiel. Bij DOA was hij best depressief en boos. Lang verhaal kort: ik ben gek op eigenwijze rode katers en werd verliefd op Bertus. En omdat hij een kat is die binnen kan blijven kon ik hem adopteren. Hij moest in het begin wel erg wennen bij ons thuis.Na verloop van tijd dronk Bertus heel veel water. Toen werd suikerziekte geconstateerd. Ik ben zelf op onderzoek uitgegaan en toen bleek dat er een nieuw middel op de markt hiervoor is. Deze medicatie is vloeibaar en hoef je maar 1x per dag te geven en ook niet precies op tijd. Daar knapte Bertus na het wennen enorm van op. Hij ziet er goed uit en zit lekker in zijn vel. En op deze manier medicatie geven is voor mij goed te doen. Het is niet goedkoop maar ik kan het betalen; ik ben blij dat ik dit voor hem kan doen.Bertus vindt dat hij heel veel respect verdient en hij bepaalt hoe de dingen gaan. Hij maakt ons bijvoorbeeld wakker als er geen brokjes in zijn bakje zitten. Wij hebben een grote zwarte hond maar Bertus is de baas. Omdat Bertus heel lief en gezellig is vind ik dat juist heel grappig. Ik besef goed dat hij op leeftijd is en niet heel lang meer bij mij zal zijn. Hij is 15 en heeft suikerziekte. Dat besef maakt dat ik extra van hem geniet. Ik ben ontzettend blij dat wij het samen zo goed hebben en dat hij bij ons alle liefde en zorg krijgt die hij nodig heeft en verdient.*Het portret van de zoon van Monique met zijn katjes Farah en Zenna kun je hier bekijkenBekijk hier nog meer succesverhalen!
Lieuwe en Benji
‘Ik zag Benji op de website van DOA staan en zijn foto sprak mij gelijk aan. Ik wilde graag een wat grotere hond. Toen ik kwam kennismaken was het love at first sight.Benj en ik zijn onafscheidelijk en dus altijd samen. Ik ben heel veel aan het werk in mijn atelier; dat is een hele grote ruimte dus hij kan dan makkelijk bij mij zijn en zijn eigen ding doen. En we gaan iedere dag twee uur samen wandelen. We lopen een lang rondje Vondelpark met Benj lekker aan de lijn omdat hij niet zo van andere honden houdt. Ik probeer hem te leren frisbeeën, heel melig natuurlijk maar wel een leuke uitdaging. Benji had best wel wat gebruiksaanwijzingen maar met veel liefde, aandacht en wederzijds begrip is hij nu super relaxt en lief. Hij is ook heel aanhankelijk.Eigenlijk gaat het met ons beiden veel beter sinds wij samen zijn. Ik zat best wel in een dip en ben heel veel alleen en nu heb ik Benji en voel ik me minder eenzaam. Mijn vriendin en ik hebben een miskraam gehad en wilden heel graag toch een soort kindje in de vorm van een hond die wat extra aandacht en liefde kon gebruiken. Lekker een dier uit het asiel een kans geven. Het is de eerste keer dat ik een dier uit het asiel heb maar hij is by far het leukste dier dat ik ooit heb gehad. Een pitbull kruising adopteren als therapie, heerlijk haha! Dat er nooit iemand voor hem is komen kijken in al die tijd dat hij bij DOA zat vind ik echt bizar. Maar ik snap ook wel dat dat in een klein appartement niet gaat. Dus het moest zo zijn. Ik ben zo dol op hem dat is niet normaal, we zijn echt Bert en Ernie samen.’Volg de adventuren van Benji! @benjivangoghBekijk hier nog meer succesverhalen!
Linda en Karl Lagerfeld
‘Mijn man en ik hebben niet al te lang geleden een border collie geadopteerd bij DOA. Dat bevalt zo goed dat we onze nieuwe poes ook graag bij DOA wilden adopteren. Ik had een kat met lang haar in gedachten en mijn man een rode kat. Je gelooft het bijna niet, maar toen we kwamen kennismaken in het asiel zagen we gelijk een kat met lang rood haar! Ondanks dat we een voorkeur hadden voor zijn uiterlijk, heeft Karel ons echt uitgekozen. Hij bewoog met zijn pootjes door de tralies naar mij toe en er was gelijk een klik. Zo mooi hoe dat kan!Ik hou van Chanel en van mode dus heb ik hem Karl Lagerfeld genoemd naar de modeontwerper. Maar we noemen hem gewoon Karel hoor. Het is geen schootkat maar hij wilt er wel altijd bij zijn. Het is ook wel een kat met karakter: wanneer we mosselen eten, jat hij wel eens wat van ons bord af. Hij is dan echt ook flink aangekomen sinds hij bij ons woont.Een poes is zo lekker eigenzinnig en gaat zijn eigen gang, dat vind ik leuk. Dat dwarse gedrag herken ik ook wel in mezelf en daarom vind ik het extra komisch. Karel brengt heel veel gezelligheid en liefde in huis. Ik zie dat hij heel gelukkig en tevreden is en dat maakt hij ons ook.’Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Ginger en Zack
Ik woon sinds kort op mezelf en was al een tijdje op zoek naar een hond. Toen kwam ik Zack tegen via Tiktok. Ik heb gelijk contact opgenomen met DOA en mijn vader en ik mochten snel langskomen om hem te ontmoeten en met hem te wandelen. Ik had gelijk een klik met Zack; ik keek goed in zijn ogen en zag dat het een hele lieve hond is.We gaan samen naar het park en daar oefenen met volgen, blijven zitten en wachten. Hij is heel leergierig en wil het graag goed doen. Hij is wel snel afgeleid, dat is ook iets waar wij mee oefenen. Je merkt dat hij weinig aandacht of socialisatie heeft gekregen. Zack heette bij DOA Jack Boom, omdat hij was achterlaten vastgebonden aan een boom. Dat vind ik heel erg, dat dat hem is overkomen. Er zit geen kwaad in Zack dus ik kan me niet voorstellen waarom je hem zoiets aan zou doen. Ze weten niet wat voor prachtig dier ze missen. Maar ik ben dan ook extra blij en dankbaar dat ik hem wel een gouden mandje kan geven.Zack doet soms de meest grappige dingen. Ik heb thuis altijd een muziekje aan, en bij sommige liedjes kijkt hij schuin met zijn kop en dan lijkt het wel alsof hij luistert en reageert op de muziek. Dat vind ik erg aandoenlijk. Hij gaat ook steeds meer knuffelen, dat vind ik zo fijn. Ik denk dat hij ook dat niet heeft gekend dus ik vind het heel leuk dat hij knuffelen steeds fijner vindt. Mijn leven is een stuk gezelliger met Zack erbij. Of ik nou lekker buiten ben of thuis, ik doe het allemaal samen met Zack.Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Lisa en Steve & Nox
Vorig jaar zijn onze twee senioren katten kort achter elkaar overleden. Toen zeiden mijn vriend en ik eigenlijk tegen elkaar, nou nooit meer huisdieren want dit verdriet kunnen we niet aan. Maar het thuiskomen in een leeg huis vonden wij niet leuk. We waren niet op zoek maar ik kwam op Instagram Steve met kerstmuts tegen en ik vond hem gelijk zo leuk, ik kon het niet laten om toch contact met DOA op te nemen. We mochten snel komen kijken en toen was het eigenlijk liefde op het eerste gezicht. Toen konden we het nieuwe jaar beginnen met twee nieuwe huisgenoten en gezelligheid in huis. De dag dat wij kwamen kijken was mijn vriend jarig dus dat was dubbelop feest.We hebben het liefst een zielenpootje uit het asiel die extra aandacht of hulp nodig heeft. Steve was eigenlijk niet zindelijk toen wij hem adopteerde. Dat wisten wij en wilden wij wel rekening mee houden. Één van onze twee oudere katten was ook niet altijd zindelijk en die hebben we ook zindelijk gekregen. Uiteindelijk hebben wij een kattengedragsdeskundige ingehuurd en die is langsgekomen. Zij raadde kattengrit zonder geurtje aan en vertelde dat kattengrit met geurtje voor de mens is en niet voor de kat. Ook raadde zij een XXL-kattenbak aan die je niet zomaar in de winkel kan kopen. Nou, we zetten zo’n grote bak neer en een half uur later zien wij Steve erop zitten! Daarmee was het opgelost, ongelofelijk. Wij hebben dan ook 4 grote kattenbakken in huis staan zodat hij kan kiezen. Hij is natuurlijk een prinsje.Eigenlijk is alles wat Steve en Nox doen grappig. Steve is heel slim en weet hoe hij de lade in de keuken open kan maken. Hij vindt het leuk om overal op te klimmen. We moeten dus al het eten en snacks dubbel goed inpakken. En Nox is gewoon gek, hij is nog heel jong en speels en sjeest alle kanten op.De katten brengen ons zo veel plezier. Wij hebben best wel een lastig jaar achter de rug. Mijn vriend is in een medisch traject beland en ik ben een nieuwe leidinggevende baan begonnen. De katten hebben ons daar eigenlijk doorheen gesleept met hun humor en afleiding. Ik ben ook zo blij dat wij ze een warm, veilig eigen huis kunnen geven. Ik snap niet dat mensen dieren zoals dit kunnen dumpen. Hoe kun je het over je hart verkrijgen? Maar eigenlijk kan ik nu alleen maar blij zijn dat het zo is gelopen; wij hebben nu twee fantastisch leuke katten waar we helemaal verliefd op zijn.Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Ans en Tante Dottie
Mijn dochter is vrijwilliger bij DOA en vertelde over Tante Dottie. Ik heb altijd al een ouder dier willen adopteren dus dit was het moment. Toen ik met Tante Dottie ging wandelen bij de kennismaking was ik eigenlijk gelijk verkocht. Eerst had ik haar als pleeghondje omdat ze nog een traject had lopen bij de dierenarts. Toen ze helemaal medisch in orde was heb ik haar gelijk geadopteerd en ging de vlag uit!Ze heette al Tante Dottie toen ze bij ons kwam die naam past zo perfect bij haar, dat moest zo blijven. Dot is ook echt een tante! Ze is 14 jaar oud, wij hebben haar nu al een jaar en het gaat heel goed. Ze kwam uit een slechte situatie en ik heb soms het gevoel dat zij nog steeds aan het opknappen is. Ze komt ook steeds vaker knuffelen en bij me zitten.Wanneer ik thuiskom dan wil ze eigenlijk opspringen om me gedag te zeggen maar dat kan ze niet meer; dan maakt ze kleine hupjes en dat is zo aandoenlijk! Dan gaan we samen naar het kleed zodat ik haar lekker kan knuffelen. Tante Dottie betekent voor mij heel veel liefde en gezelligheid. Mijn dochter, mijn pleegkinderen en ik: wij zijn allemaal verliefd op Tante Dottie.Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Nancy en Sjonnie
Ik zag een verhaal over Sjonnie op Instagram en ik dacht gelijk, dit is wat voor mij. Ook bij de ontmoeting klopte het: Sjonnie is een pittige kater en ik denk dat het zo goed ging omdat ik hem het respect en de ruimte kon geven die hij nodig heeft. Dat is nu thuis nog steeds zo; hij kan doen wat hij wil. In het asiel heette hij Gonnie maar dat vond ik maar gek voor een kater dus heb ik er Sjonnie van gemaakt.Inmiddels is hij supergezellig en aanhankelijk. Dat heeft wel tijd nodig gehad. Eerst kon hij nog wel eens aanvallen. Door heel goed op te letten ben ik erachter gekomen dat bij bepaalde bewegingen, bijvoorbeeld wanneer ik op mijn telefoon zit, zijn jachtinstinct wordt getriggerd door de bewegingen van mijn vingers en de spiertjes in mijn arm. Dan vergeet hij als het ware dat mijn arm aan mij vast zit en valt hij aan. Nu dat ik dat doorheb, kan ik voorkomen dat het misgaat. Ik ben gek op hem en ik accepteer dat dit erbij zit. Hij is verder ook zo lief en gezellig, dat maakt een hoop goed.We spelen elke avond verstoppertje en dat vindt hij helemaal geweldig. S’ochtends maakt hij me wakker door mij heel hard kopjes te geven. Vervolgens gaat hij met zijn pootjes op mijn gezicht tikken. En als ik dan nog niet opsta, trekt hij de dekens van het bed af! Dat vind ik zo grappig! Meneer weet precies wat hij wil en daar moet ik zo om lachen. Hij geeft mij heel veel plezier en gezelligheid, ook omdat ik alleen woon. Sjonnie gaat boven alles.Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Angelique en Bobby
Ik werk als vrijwilliger bij DOA bij het hondenteam en kom dus regelmatig in het asiel. Ik had Bobby gezien en vond hem gelijk heel grappig met zijn flapoortjes. Bobby was ongeveer 7 maanden oud en we waren eigenlijk niet van plan om een pup te adopteren maar ik kreeg hem gewoon niet uit mijn hoofd. Wij zijn er toen toch voor gegaan en hebben geen seconde spijt gehad.Wij hebben hem nu ruim twee maanden en het gaat heel erg goed. Hij speelt veel en houdt enorm van knuffelen. Het is zo aandoenlijk om hem met zijn aap te zien spelen; die aap is bijna groter dan hij is en het is erg grappig hoe hij daarmee door het huis heen banjert. Wij genieten van hoe hij dingen leert en de wereld ontdekt.We zijn heel blij dat we de stap om Bob te adopteren toch genomen hebben. Ik weet natuurlijk ook uit mijn werk in het asiel hoeveel je voor zo’n dier kunt betekenen. Mijn man heeft long covid en Bobby heeft ons nieuwe energie gegeven. Mijn man was een hardloper en dat kan hij nu niet meer, maar hij kan nu wel lekker met Bobby wandelen. Het hebben van Bobby heeft veel vrolijkheid en positiviteit gebracht, ook voor onze relatie.Bekijk hier nog meer succesverhalen!
Laetitia en Bella
‘Mijn dochter Roxy en ik hebben heel lang een kat gehad, dat was eigenlijk ons kindje. Hij is 21 geworden en een dik jaar geleden overleden. Toen was ons hondje, de chihuahua Mr. Nilsson van 13 jaar, alleen en dat was een beetje zielig. Dus we wilden graag een vriendje voor hem en we wilde heel graag een dier uit het asiel adopteren. We hebben toen een afspraak gemaakt bij DOA om te praten over adoptie. We mochten toen kennismaken en Mr. Nilsson heeft Bella uitgekozen. Toen was het wel even spannend voor Bella om te wennen aan een hele nieuwe situatie maar dat pakt zij heel goed op. De twee hondjes hebben het heel leuk samen. Bella kopieert Mr. Nilsson’s gedrag, dat is heel grappig. Mr. Nilsson fleurt helemaal op door de aanwezigheid van Bella, dat is zo mooi om te zien!Doordat ze geen tanden heeft kan ze niet goed eten, ik meng haar brokken met heet water en blikvoer en dat gaat goed. Ze was erg mager dus we hebben haar flink verwend toen ze bij ons kwam. We zijn geen hond met lang haar gewend dus dat was voor ons weer wennen; nu borstel en knip ik Bella zelf. Ik heb online plaatjes opgezocht en het knippen lukt best aardig!Ze komt uit een hele beroerde situatie waar ze waarschijnlijk alleen maar in een kooi heeft gezeten en puppy’s heeft gebaard. Vandaar dat ze geen tanden meer heeft, ze werd heel slecht verzorgd. Ondanks wat ze heeft meegemaakt is ze helemaal niet bang. In tegendeel: wij hebben het idee dat ze de liefde die zij heeft gemist, probeert in te halen. Ze krijgt geen genoeg van al onze knuffels, zo heerlijk. Bella is 9 maar ze lijkt wel 1, zo blij en vrolijk is zij! Ze is heel lief en zit altijd op schoot. We zijn dol op haar.’
Huib en Annemieke met Peridot en Topaz
‘Onze vorige kat is overleden aan ouderdom en na verloop van tijd zijn wij ons gaan oriënteren op het adopteren van een nieuwe kat. We wilde liever geen kittens, die toch wel snel een baasje vinden. We hebben veel ervaring met katten waar iets mee is en vinden het leuk om ons daar extra voor in te zetten, om hen veilig te laten voelen.De omschrijving van Peridot en Topaz op de website van DOA klopte helemaal. Ze werden als duo aangeboden. De eerste maanden zijn we met een lach en een traan doorgekomen; ze waren zo wereldvreemd en bang maar iedere stap die ze maakten was daardoor extra betekenisvol. Topaz is best sociaal maar heeft wel zijn buien. We kregen te horen dat Peridot nog nooit geaaid was en stukje bij beetje mochten wij haar ook aaien. Gisteravond kwam ze zelfs voor het eerst op schoot liggen! We hebben ze in het begin 6 weken binnengehouden zodat ze konden wennen. Toen waren ze toe aan rondkijken buiten. Maar ze wilden dat absoluut niet alleen doen, dat moest samen met ons. Zo bijzonder! Ze zijn soms een beetje bang maar het zijn ontzettend lieve dieren. Wij hebben vertrouwen dat het goed zou komen en stukje bij beetje lukt dat ook.DOA-medewerker Samantha was erg betrokken bij deze twee katten. Wij sturen haar nog steeds foto’s van Topaz en Peridot. Bijzonder dat de mensen bij DOA zo betrokken zijn bij juist de bangste en moeilijkste dieren. Dat heeft ons echt geraakt.*nb: op de foto staan Huib en Annemieke met Topaz; Peridot vond het te spannend!
Roos en Dida
‘Ik wilde heel graag weer een kat. Mijn vorige kat, die ook bij DOA vandaan kwam, is 1,5 jaar geleden overleden. Ik vind het een beetje onzin om een jong katje een huisje te geven terwijl er zoveel lieve dieren in het asiel zitten. Waarom zorgen we niet dat alle asielen leegraken voor we aan nieuwe dieren beginnen?Ik zag het verhaal van Dida op social media en ik was gelijk verliefd. Toen ik kwam kijken kwam Dida gelijk bij mij op schoot liggen en bleef daar ook. Toen ik de dierenverzorger van DOA liet weten dat ik Dida wilde adopteren, werd zij emotioneel van blijdschap. Dida is al 17, heeft al zo veel meegemaakt en niemand wilde haar adopteren. Ik heb een klein huisje en daar kunnen niet veel katten terecht, daar past een oud besje als Dida goed bij! Zij ligt lekker op allerlei verschillende plekken en is daar heerlijk tevreden mee.Dida schreeuwt keihard. Als ik thuiskom, gaat ze altijd roepen van blijdschap en word ik luidkeels verwelkomd. Wanneer ik mijn vriend ga bellen en zij zijn stem hoort, gaat zij ook keihard roepen. Dida is ook helemaal fan van hem. Als ik ga slapen dan gaat zij gelijk op mijn buik liggen en dat vind ik zo fijn. Bij vorige baasjes was Dida niet zindelijk, daar heb ik hier thuis niks van gemerkt. En anders had ik gewoon nog een paar kattenbakken neergezet ;-)Ik vind het zo bijzonder dat ik haar pas vier maanden heb maar dat zij zo onderdeel is van mijn huis en mijn leven. Ik merk dat ik dat heel erg heb gemist. Ze is natuurlijk nu al 17 en heeft medicatie en dieetvoer nodig, maar ik hoop dat ik Dida zo lang mogelijk nog bij mij mag hebben. Het is zo bijzonder dat je zo’n band met zo’n beestje mag krijgen, ik vind dat echt fantastisch.