Sushi
Sushi
Het leven zit niet altijd mee, vraag dat maar aan Sushi. Zij is uit huis geplaatst omdat ze niet goed werd verzorgd en dat bleek wel toen ze bij ons aankwam. We dachten eerst dat ze drachtig was maar na een echo bleek het gewoon om een overvloed aan eten te gaan, oeps! Dus ze werd op dieet gezet, maar er was nog iets aan de hand. Sushi had bijna altijd diarree! Dus lichtverteerbaar voer, na anti-parasieten-kuur, na hypoallergeen voer, na ontlastingsonderzoek, na supplementen. We hebben bijna alles geprobeerd voor een normale stoelgang en daar gaat best wat tijd in zitten. Maar uiteindelijk is het gelukt. Wat een opluchting was dat, de eerste ochtend dat we in Sushi’s kattenbak geen vlaai maar een keurige vijg aantroffen! Nog nooit hebben we met zoveel plezier schoongemaakt. Nu is het weer tijd om te focussen op haar gewicht. Totdat haar nieuwe baasje met haar kan spelen doen wij dat met haar in de kennel.
Terug naar alle verhalen
Minous
Minous
Al twee jaar lang liep Minous (14 jaar) rond met een ontstoken wond in haar nek. Haar baasje had een aantal dingen geprobeerd maar veel had het niet geholpen. Hij had zijn dierenarts zelfs gevraagd om haar in te laten slapen, maar daar vond de dierenarts haar niet ziek genoeg voor. En daarom werd ze naar DOA gebracht. Hier hebben de dierenarts en verzorger meteen samen een plan bedacht. De oorzaak van de wond zou een omgevingsallergie of voedselallergie kunnen zijn. Ze kreeg vanaf dag 1 meteen speciaal anti allergie-voer en een van top tot teen ontsmette kennel. Nu moest de wond nog dicht. Maar bij een wond die al zo lang open is, kan de huid dat niet zelf meer oplossen. Onder narcose heeft de dierenarts haar huid behandeld, schoongemaakt, en de wond gehecht. En klaar was Kees, euh Minous. Nu is ze aan het bijkomen van een onrustige periode waar gelukkig een einde aan is gekomen. Ze krijgt bij DOA alles wat ze nodig heeft om er weer helemaal bovenop te komen.BREAKING NEWS: Minous heeft haar furever home gevonden! Zo fijn! Heel veel liefde en geluk Minous!
Terug naar alle verhalen
Nikki
Nikki
Als je besluit een dier te adopteren moet je altijd een beetje geld opzij leggen voor het geval je maatje ziek wordt. Een dier is niet voor even, maar voor het leven. Helaas voor Nikki dachten haar eigenaren daar anders over. Bij de dierenarts bleek dat zij serieuze blaasproblemen had en een operatie moest ondergaan. Een operatie kost aardig wat geld en dat hadden haar baasjes niet voor haar over. Een nieuwe kat zonder gezondheidsproblemen is zo weer op Marktplaats gevonden…DOA ontving Nikki natuurlijk met open armen. Haar blaasstenen zijn verwijderd en ze krijgt speciaal voer om nieuwe klachten te voorkomen. Gelukkig gaat het ontzettend goed met haar en heeft ze haar plekje gevonden op het aanrecht. Zo kan ze alles goed in de gaten houden en iedereen bij de deur welkom heten. Ze rent, knuffelt, speelt en smikkelt heel wat af bij DOA en werkt nu verder aan haar herstel.
Terug naar alle verhalen
Donald
Donald
Je kan het je niet voorstellen, maar knappe Donald is in een reismandje gedumpt bij de McDonalds. Deze jongedame had waarschijnlijk een baarmoederontsteking en was ontzettend bang. Soms zouden we zo graag dezelfde taal als katten spreken. Waarom zou iemand zo’n lief poesje niet meer willen en ergens in de regen achterlaten? “Wat is er allemaal gebeurd, waar woonde je en heb je ooit liefde ontvangen?” We zullen er bij Donald nooit achter komen en misschien is dat maar goed ook. Na een paar dagen bij DOA begon ze te ontspannen. Ze had rust gevonden en begreep dat ze veilig was. Haar eigen verstopplekje, kattenbak, lekker eten, speeltjes en liefdevolle benadering van verzorgers. Haar karakter kwam steeds meer tot uiting, wat het nog onbegrijpelijker maakte dat iemand haar niet meer wilde. Ze is speels, knuffelig, energiek en vriendelijk. Ze werd gesteriliseerd, gechipt, gevaccineerd, ontwormd, ontvlooid, goed door de dierenarts bekeken en was klaar voor een nieuw leven. Het duurde dan ook niet lang voordat iemand verliefd op haar werd. Haar toekomst ziet er gelukkig heel anders uit dan haar verleden. Lieve Donald heeft haar gouden mand gevonden en haar nieuwe baasjes hebben een gouden katje geadopteerd.
Terug naar alle verhalen
Maak kennis met onze bouwvakkertjes
Riskey
Heeeeeeeeey… ik ben Riskey!
Iedereen keek mij geschrokken aan bij DOA, en sommigen konden niet eens naar mij kijken. Ken je dat? Dat iets er zo vreselijk uitziet dat je er pijn van krijgt in je buik. Nou zo zag mijn achterpoot eruit. Op het eerste gezicht leek er een groot gezwel op mijn poot te groeien, die zich in hele rare bochten wrong. Meer details zal ik jullie besparen.. Na een röntgenfoto bleek mijn been echter op meerdere plekken gebroken te zijn waardoor delen heel erg opgezwollen waren. Het werd al snel duidelijk dat de enige oplossing het amputeren van mijn poot bleek. Je wil niet weten hoe opgelucht ik was, ik liep namelijk al even met deze klachten rond. Bij DOA was het zo geregeld! Maar ik mocht natuurlijk niet te vroeg juichen, mijn wond ging namelijk ontsteken omdat ik er te veel mee bewoog. Ja, niemand had mij verteld dat ik stil moest blijven zitten, daar ben ik ook helemaal niet goed in. Maar na wat antibiotica, zalfjes en pijnstillers was ik weer de oude. Beter zelfs! Ze vinden dat ik nog wat moet revalideren, maar dat woord ken ik helemaal niet joh. Als je me nu ziet rennen door de ruimte zou je soms niet eens merken dat ik een poot mis. Ik kan hier heerlijk spelen, klimmen en relaxen waar en wanneer ik dat wil en ik krijg de liefste aaitjes van iedereen.
Terug naar alle verhalen
Bouwvakkertjes
Wie zijn deze harde werkers? Maak kennis met de katten in ons asiel en lees hun verhalen.
Groot hart voor dieren
De zorg voor onze dieren realiseren met de inzet van meer dan 400 vrijwilligers!
We hebben van een aantal van onze vrijwilligers portretten gemaakt.
Zamarra
‘Via mijn buurvrouw ben ik bij DOA vrijwilligerswerk gaan doen. Ik wilde eerst met de honden aan de slag maar vond de honden in het asiel toch wat spannend. Je hebt daar veel kennis voor nodig en moet stevig in je schoenen staan. Gelukkig ben ik ook een kattenmens. Eén kijkje bij de kattenkennels en ik was verliefd!’ ‘Ik ben van oorsprong journalist, gespecialiseerd in schrijven over huishouden en schoonmaken. Ik doe dat voor kranten als De Telegraaf en heb een rubriekje in de TV-serie ‘Eigen huis en tuin, Lekker leven’. Bij het schoonmaken van de kennels kan ik die kennis goed in de praktijk brengen. Ik vind het fysieke aspect heel fijn; als ik veel op mijn bord heb vind ik het heerlijk om me lekker in de kennel uit te sloven. Kattengrit halen, de vloer te poetsen, flink boenen. Je hebt gelijk resultaat, waar zie je dat nog in het dagelijks (kantoor)leven? Ons oerbrein wordt heel blij van fysieke resultaten. En het is fijn om iets voor kwetsbare dieren te kunnen doen.’ ‘Dieren in het asiel hebben niemand anders dan ons. Er kwam een keer een puberkatje binnen dat zo boos en bang was dat het spuugde. Ik vond dat zo verdrietig. Een paar maanden later zag ik dat katje weer en herkende haar niet meer. Ze zat weer lekker in haar vel, was aanhankelijk en helemaal klaar voor een nieuw baasje. Ik vind het zo mooi dat zo’n katje niet wordt opgegeven.’ ‘Ik ben opgegroeid met dieren en een groot dierenliefhebber. Het is verdrietig om te zien hoe gemakzuchtig mensen een dier aanschaffen en hoe slordig ze met dieren omgaan. Daarom kom ik voor ze op. Door voor ze te zorgen, ze een beter plekje te geven. En door mensen op te voeden. Dat ze geen dier via Markplaats moeten kopen, geen kwetsbare hondenrassen (zoals kortsnuiten), dat het belangrijk is om je dier te vaccineren en nog veel meer. Onwetendheid zorgt voor heel veel leed. Als ik iemand kan overhalen om een dier te adopteren in plaats van kopen via Marktplaats, dan is er weer een asieldier gered.’ *Zamarra staat op de foto met gedumpte asielkat Icey. Gelukkig is Icey inmiddels bij een eigen baasje en gaat het heel goed met haar. We hebben wel meer mooie katten met lang haar in het asiel mocht je interesse hebben!
Tessa
‘Eerder dit jaar heb ik een burn-out gehad. Ik kon mijn vrijwilligerswerk bij DOA uitbreiden, dat hielp me meer zelfvertrouwen en ritme in mijn dagen te krijgen. Ik heb eerder op de hondenafdeling gewerkt, nu werk ik drie ochtenden per week bij de katten. Het is heerlijk om met dieren te werken, het asiel is voor mij heel vertrouwd. Ik vind het zo mooi dat we alles hebben: dierenfysiotherapie, trimsalon, gedragsdeskundige, dagopvang, pension. Ik kan hier heel veel leren. Uiteindelijk hoop ik betaald werk met dieren te kunnen doen.’ ‘Gedrag bij de asieldieren zie ik soms een beetje terug in mezelf. Ik heb een paar moeilijke jaren achter de rug waarbij mijn vertrouwen is geschaad. Dat is bij dieren die verwaarloosd of gedumpt zijn natuurlijk ook zo. Dan zie ik die dieren onrustig zijn of alles op een afstand houden en dan herken ik mezelf daarin. Zo mooi om te zien hoe zo’n dier langzaam wat zorgelozer en gelukkiger wordt. Nu gaat het met mij ook veel beter. Ik heb een gezonde routine, doe leuke dingen. Ik word weer mezelf en kan van het leven genieten. Ik hoop dat ik de asieldieren ook kan helpen stukje bij beetje wat meer zichzelf te worden en te kunnen genieten. En ik hoop dat ze bij mij begrip voelen; ik weet hoe hard je moet knokken om uit een dal te komen en je leven opnieuw op te bouwen.’ ‘Ik vind het zo leuk om in de kennels aan de slag te gaan en de katten iedere week op te zien knappen. Tot je een keer binnenkomt en ‘geadopteerd’ op het bord ziet staan naast de naam van het dier waar je je soms best wel lang voor hebt ingezet. Dat is zo mooi! Het is natuurlijk ook moeilijk als je favoriete katje ineens weg is, maar uiteindelijk is dat wel waar je het voor doet. Dat ze niet meer in het asiel zitten maar in hun eigen gouden mandje, met een eigen lief baasje.’ *Tessa staat op de foto met asielkat Simba. Ook deze kanjer heeft gelukkig inmiddels een eigen baasje. Maar wij hebben meer katten in het asiel zoals Simba die op zoek zijn naar hun eigen furever home!
Silas
‘Eigenlijk wil ik een eigen hond maar dat past niet zo goed bij mijn leven. Daarom kom ik een keer per week bij de hondenafdeling schoonmaken en uitlaten. Ik vind het een hele fijne en nuttige bezigheid om aan de slag te zijn met en voor dieren. Ik ben autistisch, in het asiel voel ik me op mijn gemak en kan ik lekker mijn gang gaan. Als ik aan het schoonmaken ben, hoef ik niet te praten, kan ik mijn zinnen verzetten en ben ik even niet zo bezig met mijn eigen gedachten. Wanneer je net hebt schoongemaakt en de honden weer in de kennel liggen, in een schoon bedje en met een schone vloer, dan geeft dat veel voldoening.’ ‘Asieldieren hebben het niet makkelijk. Ze zijn alles en iedereen die ze kenden kwijtgeraakt en moeten helemaal opnieuw beginnen. Ik vind het bijzonder om te zien hoe ze daar hun best voor doen, dat ze er echt wat van willen maken. Persoonlijk denk ik dat het voor iedereen goed zou zijn om iets vrijwilligs te doen. Dat zou normaal moeten zijn. Zeker om voor dieren te werken. Zij zijn zo ondergeschoven in onze maatschappij. Ze hebben letterlijk geen stem, ze kunnen niet zelf beslissen, ze zijn compleet van ons afhankelijk. Je kunt dieren heel makkelijk de helpende hand bieden.’ *Silas staat op de foto met asielhondje Piet. Deze heerlijke heeft gelukkig inmiddels een eigen baasje die heel erg gek op hem is!
Martin
‘Ik deed 15 jaar vrijwilligerswerk bij de voetbalclub van mijn zoon, maar op gegeven moment was het tijd voor iets anders. Ik heb altijd honden gehad en wist dat ik iets wilde doen met dieren dus DOA was een makkelijke keuze. Ik ben vrijwilliger bij het hondenteam, maak de hokken schoon, ga met ze wandelen en help ze bij het opnieuw wennen en vertrouwen krijgen in mensen. Ook werk ik bij het asiel als vrijwillige chauffeur.’ ‘In het dagelijks leven ben ik veldwerker voor dak- en thuislozen. Ik werk met mensen die op straat wonen; ik stap op ze af en ga met ze in gesprek. Vraag hoe het met ze gaat, of ze iets nodig hebben en wijs ze op hun rechten. Elk mens heeft het recht om gezien en gehoord te worden. Dat iemand merkt dat ik er voor hem of haar ben, vind ik belangrijk. En eigenlijk geldt dat ook voor de honden in het asiel.’ ‘Of een hond nou heftig of timide, groot of klein is; ieder asieldier verdient liefde en aandacht. Ze hebben al genoeg ellende meegemaakt, ze zijn vaak flink in de steek gelaten. Ik wil ze laten zien dat er ook mensen zijn die ze wel kunnen vertrouwen.’ ‘Ik kan daar wat activistisch in zijn, wil echt voor de underdog opkomen. Letterlijk en figuurlijk dus! Veel mensen hebben veronderstellingen, waarom dingen niet kunnen. Ik wil bewijzen dat het wél kan. Asieldieren knokken voor een tweede kans en de mensen in het asiel doen dat ook. De medewerkers en vrijwilligers van DOA zetten zich met hart en ziel in voor deze dieren. Er wordt altijd gekeken of er een verbeterende stap kan worden gezet binnen wat mogelijk is.’ *Martin staat op de foto met keeshondje Oma. Gelukkig heeft Oma haar eigen gouden mandje gevonden en gaat het heel goed met haar.