Ronnie
Ronnie is de naam, en ondanks mijn stoere uiterlijk ben ik niet altijd zo stoer geweest. Ik deed ’t in m’n broek de eerste tijd dat ik bij DOA was. Ik had overal kale plekken en wondjes, zelfs in mijn gezicht. Mijn verleden heeft hier alles mee te maken, maar daar wil ik het niet over hebben. Alles was nieuw en eng, ik wist me totaal geen houding te geven. Maar er was een belangrijk keerpunt, ik herinner het me nog goed. Mijn verzorger deed mijn deurtje open, vulde mijn kommetje met speciaal dieetvoer en tilde heel voorzichtig de handdoek waarachter ik me verstopte omhoog. En voordat ik weg kon schieten aaide ze zachtjes met 1 vinger over mijn neus en voorhoofd. Ik was zo verbaasd dat ik niet meer wist wat ik moest doen. Mijn verbazing veranderde langzaam in acceptatie, en daarna in genieten. En vanaf dat moment was het roer om. Ik vind niets fijner dan gekriebeld en aangehaald worden, ik kan er zelfs helemaal van gaan kwijlen! De wondjes zijn verdwenen en de kale plekken ook bijna helemaal. Iedereen die ik nu ontmoet, mens of kat, is mijn vriend. Ik had nooit gedacht, met mijn verleden, dat ik dit zou zeggen; het leven is fantastisch!
Kajoris
Het leven is niet altijd een feestje heb ik geleerd. Mijn naam is Kajoris en ik heb mega veel pech gehad de laatste tijd. Maar niet getreurd, het einde van mijn verhaal is geweldig. Het begon allemaal op straat met een auto die zo snel voorbijkwam, dat ik geen tijd meer had om weg te komen. Mijn voorpoot lag helemaal in de prak, ik heb nog nooit zoveel pijn gehad! Iemand heeft mij gelukkig naar DOA gebracht en daar zagen ze na een röntgenfoto dat alle pinnen en spalken in de wereld niet zouden helpen om mijn poot te repareren. Er zat nog maar 1 ding op, als 3-potige kat door het leven gaan. En dat was best pittig om te leren! Ineens is in de kattenbak graven zo makkelijk niet meer. En ergens op springen is ook knap lastig. Maar beetje bij beetje, met geknutselde opstapjes, antibiotica, pijnstilling en bemoedigende woorden van de lieve verzorgers lukte het me om de nieuwe uitdagingen aan te gaan. Net toen het leek alsof alles meezat, kreeg ik een ooginfectie. En niet zomaar eentje… deze bacterie was zo heftig dat hij een gat in m’n oog heeft gemaakt. Ik bespaar je de details maar het zag er niet best uit. Na vele verschillende zalfjes en tests werd het duidelijk dat mijn oog niet meer te redden was. Opnieuw moest ik herstellen van de operatie en wennen aan een nieuwe manier van leven. Dat is toch de definitie van pech! Maar, ondanks alle tegenvallers ben ik positief en lief gebleven. En toen gebeurde het, er kwam iemand binnenlopen waar ik zo blij van werd. Ik voelde gewoon meteen een band, en hij met mij. Ik mocht mee naar huis, en hier mag ik de rest van mijn leven genieten van een pech-vrij leven. Ik zei toch dat het einde geweldig zou zijn!
Zictoria
Joehoe Zictoria hier, maar jij mag me Ziccie noemen. Zo noemen ze mij hier ook omdat Zictoria niet echt lekker roept! Mijn verzorgers zeggen dat ik echt een strijdertje ben, want ik geef de moed niet op. Ik ben namelijk een soort ‘net niet’ hondje. Gek he, ik val net niet genoeg op, ik vind steeds net geen nieuw baasje, ik ben net geen volle Podenco en ga zo maar door. Mega jammer, maar ik kan er net niets aan doen. Ik ben trouwens bij DOA terecht gekomen op een bijzondere manier. Ik kwam hier samen met mijn vriend en kids terecht omdat we zonder de juiste vaccinaties naar Nederland zijn gekomen. We moesten dus eerst in quarantaine. Mega saai was dat. Nu dat proces voorbij is, kunnen we aan de slag. Oefenen met wandelen, oefenen met rust bewaren en oefenen met focus houden op mijn verzorgers, want ik vlieg het liefst alle kanten op! Nog even doorstrijden en dan weet ik zeker dat ik helemaal perfect genoeg ben voor de toekomst en alle leuke dingen die nog komen gaan!
Enthousiaste poot van Zictoria***BREAKING NEWS*** Onze lieve Zictoria heeft TOCH WEL een eigen baasje gevonden! Wij zijn super blij dat dit lieve hondje haar eigen gouden mandje heeft en dierendag viert bij haar eigen baasje💚
Gandalf
Het liefst verstop ik mij een beetje, want in de picture staan is niet helemaal mijn ding… Ik ben trouwens Gandalf, aangenaam kennis te maken. Ik ben op straat gevonden want mijn baasje had mij gedumpt. Kan je het je voorstellen? Ik was erg ontdaan en ben er helemaal onzeker van geworden. Ik ben bij DOA gebracht en daar hebben ze meteen actie ondernomen, want ik zag er niet uit. Mijn vacht was helemaal vervilt en in de knoop. Ik ben dus meteen geknipt en geschoren. Wat een opluchting was dat! Mijn vacht trok erg aan mijn huid en dat deed ook veel zeer. Nu kan mijn haar weer lekker groeien en zijn mijn verzorgers begonnen om mij zoetjes aan te laten wennen aan vachtverzorging. Wat mijn onzekerheid betreft, daar zijn we ook hard mee bezig. Ik heb niet echt veel vertrouwen in mensen, maar er zijn een aantal verzorgers die ik best lief vind. Daar ga ik dan leuke dingen mee doen, zodat ze steeds leuker worden. Ik kan dan zelfs een beetje enthousiast doen en weet je dat ik dan soms een beetje schrik van mijzelf? Laatst gingen we kijken of ik een beetje wilde spelen met een flos touwtje. Dat wilde ik op zich wel, maar wist ook niet zo goed hoe dat moest en tja… toen kwam mijn onzekere ik weer even naar boven. Bij DOA doen ze echt hun best voor mij en ik als kleine strijder, weet zeker dat het goed gaat komen!Voorzichtige knuffel van Gandalf
Maak kennis met onze strijders
Krantenartikel Telegraaf
Krantenartikel Telegraaf: Medewerkers van DOA maken het verblijf van je hond of kat zo aangenaam mogelijk
Kittens en adoptie
Hoe komen deze dieren bij DOA terecht, wat gebeurt er bij de verzorging, en hoe werkt de adoptie van kittens precies? Onze dierenverzorgers Danii en Noor vertellen er alles over!
Het belang van je huisdier chippen en registreren
Laat je huisdier gratis chippen en registreren!
DOA in het nieuws
Het Noordhollands Dagblad kwam een kijkje nemen bij DOA! Ze waren benieuwd hoe het ging met Sullivan, de hond die twee maanden terugwerd achtergelaten op station Overwhere in Purmerend. Lees hier het verhaal!
Vrijwilliger Lysanne
‘Als er boze, bange of depressieve katten binnen komen dan help ik ze beter in hun vel te zitten.’
Ik ben voor het eerst in de zomer van 2012 als vrijwilliger bij DOA aan de slag gegaan met het schoonmaken van de kennels. Sinds de zomer van 2021 kom ik regelmatig en socialiseer ik katten en maak ik foto’s van de katten voor op de website.Als er boze, bange of depressieve katten binnen komen dan help ik ze beter in hun vel te zitten. Dat kost vooral veel tijd en geduld. Hoe ik dat doe? Ik kies één kat en ga daarbij zitten, laten wennen en toenadering zoeken. Dan kijk ik of ik steeds een stapje verder kan zetten, bijvoorbeeld door mijn hand een stukje dichterbij te brengen. Wel natuurlijk door goed op het gedrag van de kat te letten en rust uit te stralen. De kracht van socialiseren ligt in het letten op de kleine cues die de kat afgeeft en daar naar handelen in het contact maken. Ik vind het heel bijzonder om de katten te helpen weer uit hun schulp te komen. Wanneer ik bijvoorbeeld bij een bange kat wat meer vertrouwen heb kunnen winnen, ga ik heel blij naar huis.Als een kat begint te wennen, kan ik dichtbij genoeg komen om de kat ook mooi op de foto te zetten. Dat is belangrijk voor op de website. Lang niet alle dieren bij DOA staan op de site, het verloop in adoptie is daar te snel voor; vaak zijn het juist de dieren die lastiger een nieuw baasje vinden omdat ze bang of onzeker zijn die op de website staan. Ik vind het een mooie uitdaging om juist deze dieren op hun best op de foto te zetten, zodat de kans op adoptie groter is. Dat geeft mij een goed gevoel, dat ik echt een bijdrage lever.Ik doe een opleiding verpleegkunde; ik zit in het laatste jaar en loop stage. Ik vind het dus heel fijn om mensen én dieren te kunnen helpen!
Vrijwilliger Angelique
‘Soms zit ik niet zo lekker in mijn vel en dan fleur ik helemaal op als ik bij DOA ben geweest!’
‘Ik werk al bijna 5 jaar bij DOA als vrijwilliger bij het hondenteam. Toen mijn Labrador Dirk er niet meer was en ik ook even geen baan had, kreeg ik het idee om vrijwilligerswerk in het asiel te doen. Ik haal veel plezier en voldoening uit het werken met de honden. Ik kom twee keer per week; de ene keer maak ik de kennels schoon, de andere help ik met socialiseren en wandelen. De honden die ik uitlaat zijn heel verschillend; soms is het met een Staf en dan weer met een Chihuahua. Juist die afwisseling vind ik leuk. Het allerleukste vind ik hele bange honden weer op de rit krijgen. Er was bijvoorbeeld een hele bange Labrador waar ik veel tijd mee doorbracht, die hebben we met zijn allen bij DOA weer kunnen laten wennen aan de wereld.Ik heb bij DOA veel cursussen gedaan en veel geleerd. Ook heb ik een opleiding voor hondenuitlaatservice gedaan bij Martin Gaus. Nu ben ik ook hondenuitlater in Purmerend. Dus een beetje door het vrijwilligerswerk bij DOA heb ik opnieuw mijn draai kunnen vinden in mijn leven. Dat vind ik bijzonder. Ik kan hier mijn hart ophalen. Soms zit ik niet zo lekker in mijn vel en dan fleur ik helemaal op als ik bij DOA ben geweest!’
Kattenverzorger Kay
‘Eigenlijk ben ik allergisch voor katten, dus ik neem iedere werkdag een allergiepil. Gelukkig werkt dat haha! En is het mij dat dus meer dan waard.’
‘Ik werk nu bijna een jaar bij DOA! Daarvoor was ik stagiaire. Ik heb eerst bij het puppyteam gewerkt, daarna als invaller bij het kattenteam nu als vaste kattenverzorger. Ik heb het heel erg naar mijn zin. Ik werk met de pensionkatten waarvan de baasjes lekker met vakantie zijn en ik werk met dieren die uit huis geplaatst zijn. Deze zijn vaak verwaarloosd. Eigenlijk zijn het twee uiterste: katten van mensen met liefdevolle baasjes die ze lekker verwennen en katten van mensen die helaas juist helemaal niet goed voor hun kat konden zorgen. Beide geven mij voldoening. Ik vind eigenlijk alles wat komt kijken bij de zorg voor katten heel erg leuk. Wat indruk op mij maakt is hoezeer de katten kunnen opknappen. Een bange of angstige kat kun je zien veranderen in een knuffelkont. Dat geeft mij een goed gevoel. Eigenlijk ben ik allergisch voor katten, dus ik neem iedere werkdag een allergiepil. Gelukkig werkt dat haha! En is het mij dat dus meer dan waard. De structuur bij DOA past ook goed bij mij. Ik hou van routine gecombineerd met afwisseling. Naast het zorgen voor de dieren en de kennels, sta ik klanten te woord en zorg ik voor administratie. Dat vind ik leuk. De organisatie zelf vind ik ook fijn, je werkt binnen een team maar ook zelfstandig. Ik kan best wel onzeker zijn maar bij DOA heb ik me echt kunnen ontwikkelen en durf ik meer mezelf te zijn.’