Daar sta je dan, in de kou, alleen en verdwaald. Ik had me verstopt en durfde niet tevoorschijn te komen, al die harde geluiden en rare bewegende dingen. Ik probeerde om hulp te roepen maar mijn stem is schor en zacht, dus dat hielp niet. Ik heb alle moed bij elkaar geraapt en ben na een poosje op iemand afgestapt. Ik werd opgetild door warme handen en toen begon mijn reis.
Na een hobbelig ritje kwam ik terecht bij nóg meer mensen met nóg warmere handen, DOA noemen ze het hier 💚. Ik denk dat ik nog nooit in mijn korte leventje zo verwend ben geweest! Ze hebben de zachtste mandjes, 4-gangen diners en mega leuke frutseltjes om mee te spelen. Maar er werd van alles ontdekt bij mij. Bijvoorbeeld dat ik heel veel vlooien had, en oormijt. Wist ik veel dat het helemaal niet normaal was om altijd jeuk te hebben… Ik heb ook veel acne (puistjes) op mijn kin en heel veel last van mijn buikje. Dat kon er ook nog wel bij. Ik werd goed in de gaten gehouden en er werd veel met mij geknuffeld zodat ik me snel beter zou voelen.
Ik logeer nu tijdelijk in een pleeggezin waar ik de hele dag op schoot mag liggen en nóg meer lekkers te knabbelen krijg. Ze zeggen dat ik er nog lang niet ben qua gezondheid, maar dat ik nu wel de goede kant op ga.