‘Ik zocht gezelschap voor mijn andere hond en dat werd Ylva. Omdat we niet zeker wisten hoe het zou gaan tussen de twee honden, hebben we afgesproken dat ik Ylva als pleeghond mee zou nemen. Helaas is vlak voor ik Ylva zou ophalen, mijn andere hond overleden. Dat was heel plotseling en heel heftig. Ik heb toen nog getwijfeld: kan ik onder deze omstandigheden een nieuwe hond adopteren? Want mijn andere hond vervangen, dat kan natuurlijk niet. Omdat de afspraak om Ylva op te halen al stond, heb ik dat toen doorgezet. Dat was een ingewikkelde tijd maar gelukkig was de klik met Ylva gelijk heel goed en konden wij het goed vinden samen.
Op de foto op social media vond ik Ylva al bijzonder. Zij heeft natuurlijk maar één oog en dat valt op, maar los van dat: het is een hele bijzondere hond. Ik weet niet helemaal wat het verhaal van Ylva is, maar ze is anders dan een gewone hond. Ze was heel bang en je merkt dat ze veel heeft meegemaakt. Ik snap niet dat mensen zo onzorgvuldig met zo’n dier omgaan. Heel vaak kijk ik naar haar en denk ik: hoe vind je dit leven zo nu met mij? Ik voel aan haar dat zij zo blij en zo dankbaar is. Eigenlijk is het zo dat ik niet alleen goed voor haar wil zorgen maar haar wil beschermen; ik bescherm haar zoals een moeder haar kind zou beschermen. Ik ben zo blij dat ik voor haar mag zorgen.’