Medewerker Daphne
Portret medewerker Daphne
Daphne combineert werken, studeren en vrijwilligerswerk allemaal rondom haar grote passie: dieren. Ze werkt als dierenarts in een praktijk in Zeist en is daarnaast regelmatig te vinden bij DOA, waar ze medische zorg verleent aan de asieldieren. ‘Ik ben begonnen als invalkracht, maar inmiddels ben ik alweer bijna twee jaar in dienst. In het asiel zie je een hele andere kant van diergeneeskunde. Veel dieren zijn er slecht aan toe als ze binnenkomen, en je weet vaak niets van hun voorgeschiedenis. Dat maakt het werk intensief, zowel fysiek als emotioneel, maar ook enorm betekenisvol.’Daphne doet dit niet zomaar: al tien jaar is ze vrijwilliger bij een kleiner asiel, en het was altijd al haar droom om dieper de asielwereld in te duiken. Bij DOA krijgt ze die kans. ‘Het is zulk belangrijk werk. Zeker als je een dier vanaf het eerste moment meemaakt en wekelijks controleert. Dat laatste onderzoek, vlak voordat ze geadopteerd worden, dat is de moeilijkste dag en tegelijk de mooiste. Dan weet je: dit dier gaat een nieuw leven tegemoet, en ik heb daar aan bijgedragen.’Naast haar werk en inzet bij DOA studeert Daphne online bij de Universiteit van Edinburgh, waar ze zich specialiseert tot klinisch gedragsdierenarts. ‘Het niet goed in je hoofd zitten als dier is minstens zo zwaar als fysiek iets mankeren. Ik hou van die combinatie: medische zorg én gedragszorg. Veel dieren hebben met beide te maken. Eerst behandel je medisch, maar daarna is gedrag vaak de sleutel om het dier echt helemaal gezond en gelukkig te maken. En dat maakt uiteindelijk ook het baasje gelukkiger.’Hoewel ze uit de Betuwe komt en dus een flink stuk moet reizen naar Amsterdam, doet ze dat met alle liefde. ‘Het is het altijd waard geweest. Ik haal hier zó veel voldoening uit. Dit werk betekent echt iets.’
Terug naar alle verhalen
Medewerker Moon
Portret medewerker Moon
Zes jaar geleden liep ze stage bij DOA tijdens haar opleiding dierverzorging, en dat was meteen raak. ‘Ik vond het hier toen al het leukst van alle plekken waar ik stage liep. Toen wist ik: hier wil ik later werken.’ Na het opdoen van extra ervaring in een hondenopvang en een dierenhotel, kwam haar droom uit: ze kon aan de slag bij DOA. Inmiddels werkt ze er ruim een jaar als hondenverzorger.‘Ik verzorg de honden: trainen, voeren, water geven, de hokken schoonmaken. Eigenlijk alles om ervoor te zorgen dat ze er goed bij zitten en alles hebben wat ze nodig hebben.’ Wat ze het mooiste vindt aan haar werk? ‘Als een hele bange hond, waar je veel tijd en aandacht in steekt, dan ineens stappen vooruit maakt. Dat blijft bijzonder.’ Moon is van jongs af aan gek op dieren. ‘Voor mijn verjaardag maakten mijn ouders een fotoboek en op elke andere bladzijde sta ik met een dier op de foto. Ik wilde altijd dieren knuffelen en verzorgen.’Bij DOA voelt ze zich helemaal op haar plek, ook al zijn de heftige verhalen soms moeilijk. ‘Sommige dieren zijn er echt heel slecht aan toe. Dat grijpt me aan. Maar juist dan probeer ik ze zoveel mogelijk liefde te geven. Ik vind het mooi dat ik iets kan betekenen voor dieren die het moeilijk hebben en ze een betere kans kan geven.’
Terug naar alle verhalen
Vrijwilliger Judith
Portet vrijwilliger Judith
Judith is inmiddels zo’n tweeënhalf jaar actief als vrijwilliger bij DOA, waar ze zich met veel liefde inzet voor de honden. Ze maakt hokken schoon, wandelt met de honden en helpt ze socialiseren. ‘Ik ben gek op dieren en wilde al heel lang vrijwilliger worden, maar vanwege mijn onregelmatige baan was dat lastig. Na corona dacht ik: misschien moet ik het gewoon proberen.’ Ze bezocht een voorlichtingsbijeenkomst en is sindsdien niet meer weggegaan.In het dagelijks leven is Judith verpleegkundige op de spoedeisende hulp en IC, al dertig jaar. ‘Ik draai geen nachtdiensten meer, maar heb nog wel avonddiensten. Het werk is intens, dus het wandelen met honden is echt een moment voor mij om te genieten en ontspannen. Ik hou zelf van wandelen, en met een hond erbij is het extra gezellig. Je ziet hoe blij ze worden als je naar buiten gaat, dat is zó leuk om te zien.’ Haar hart ligt bij de dieren die het moeilijk hebben gehad. ‘De honden die echt van ver komen, die ziek of angstig binnenkomen en dan opbloeien… dat raakt me het meest.’ Omdat haar leven te druk is voor een eigen hond, is vrijwilligerswerk bij DOA voor haar de ideale manier om toch met honden te kunnen zijn. ‘Ik ben ooit begonnen als dierenartsassistent voordat ik de verpleegkunde in ging. Ik wist dat honden leuk waren, maar ik wist niet hoe leuk ze waren tot ik hier kwam werken.’ Het mooiste moment? ‘Als een hondje dat eerst bang was ineens op schoot kruipt. Daar doe je het voor.’
Terug naar alle verhalen
Vrijwilliger Peter
Portet Peter vrijwilliger kattenteam
Peter begon in 2021 als vrijwilliger bij DOA, midden in de lockdownperiode. Na een lange loopbaan bij KLM, waar hij eind 2020 voor een vertrekregeling koos, zocht hij naar iets nieuws. Het was winter, donker, alles lag stil. Een vriend van hem deed al vrijwilligerswerk bij DOA en hij had zelf twee asielkatten, dus de link was snel gelegd.’ Hij begon met het schoonmaken van kattenkennels en het geven van extra aandacht aan bange katten. Inmiddels komt hij nog steeds trouw één keer per week, ook al heeft hij een succesvol eigen trainings- en adviesbureau. ‘Hoe druk ik het ook heb, dit blijf ik doen. Voor mij is het mentale therapie. Even weg van meetings en trainingen, gewoon met dieren bezig zijn.’Peter werkt veel in de quarantainekennels, waar de katten vaak kwetsbaarder of ziek zijn. ‘Dat vond ik in het begin spannend, maar juist ook heel leerzaam.’ Daarnaast is hij ook actief als pleegouder. ‘Ik heb een moederpoes met kittens gehad, jonge kittens, en een nestje weeskittens. Alles wel zo’n beetje. Het is intensief, maar zulk dankbaar werk.’ Hij leerde kleine kittens met de fles voeden, oogjes verzorgen en ze langzaam zindelijk maken. Bij het laatste nestje gebeurde iets uitzonderlijks : één van de kittens was als weesje gevonden op straat en na verloop van tijd adopteerde de vindster het diertje. “We zijn door onze special band met het kitten bevriend geraakt met haar. Dat is toch bijzonder.’Het geeft Peter veel voldoening om iets te kunnen betekenen voor de asielkatten. ‘Schoonmaken is niet mijn hobby, maar het geeft voldoening om het voor de dieren te doen.’ Hij voelt zich steeds meer vertrouwd met kattengedrag en blijft groeien in zijn rol. ‘Ik denk dat ik dit vrijwilligerswerk altijd zal blijven doen. Je ziet hoe een kwetsbaar diertje opbloeit, hoe het opgroeit tot een speelse, blije kat van veertien weken… Dat is echt heel mooi om te zien.’
Terug naar alle verhalen
Kattenverzorger Mea
Kattenverzorger Mea
Drieënhalf jaar geleden begon Mea als dierenverzorger bij DOA, waar ze zich inzet voor de katten in het asiel. Haar dagen draaien om het verzorgen van de katten die tijdelijk in de opvang verblijven, bijvoorbeeld wanneer hun baasjes met vakantie zijn. Ze zorgt ervoor dat hun verblijf zo prettig mogelijk is, met schoon eten en drinken, een fris hok en vooral veel knuffels. Daarvoor werkte ze bij de zwerfkattenafdeling, waar ze katten hielp om terug te keren naar hun baasjes of om voorbereid te worden op adoptie. ‘ Het is heel leuk om het verschil in katten te zien; sommige vinden het prima om lekker op hun eigen stekkie te zitten, anderen zoeken reuring op en veel contact. De meeste vallen daartussen: ze zoeken contact en spelen graag, maar vinden het ook fijn om zich terug te trekken in hun eigen hok.’ Het werken met katten zit haar in het bloed. ‘Ik ben altijd opgegroeid met katten en een kattenmens geweest zolang ik me kan herinneren.’ Toch volgde ze eerst een andere route: na een opleiding beveiliging ontdekte ze dat dit niet haar roeping was. Ze stapte over naar de opleiding dierverzorging bij Aeres in Almere Poort. Tijdens haar examenstage bij DOA viel ze op door haar toewijding en werd ze gevraagd als vakantiemedewerker. ‘Daarna ben ik eigenlijk nooit meer weggegaan.’ Naast haar liefde voor katten heeft ze ook een groot hart voor honden. Soms neemt ze pleeghonden van DOA in huis als dat nodig is. ‘Ik had eens een foto gezien van een hondje en was meteen verliefd. Ik heb hem twee maanden verzorgd tot hij klaar was voor adoptie. Het afscheid was zwaar, maar hij heeft een geweldig thuis gekregen.’ Dat gevoel van bijdragen aan een groter geheel maakt haar werk bij DOA zo bijzonder. ‘Het geeft mij voldoening om te weten dat ik help om asieldieren een goede plek te geven.’
Terug naar alle verhalen
Kattenverzorger Maaike
Kattenverzorger Maaike
Maaike werkt als kattenverzorger bij DOA, maar haar liefde voor dieren begon al veel eerder. Ze liep zeven jaar lang stage en deed vrijwilligerswerk bij een reptielenopvang, terwijl ze ’s avonds werkte bij een pizzeria. Op zoek naar een vaste baan kwam ze via Rob, de eigenaar van de reptielenopvang, bij DOA terecht. ‘Ik begon als schoonmaker in de kattenkennels, maar ben inmiddels doorgegroeid tot dierenverzorger. Ik volg daar ook een opleiding voor.’ Haar dagen zijn fysiek zwaar, maar dat deert haar niet. ‘Ik krijg heel veel energie van werken, ook al is het fysiek pittig. Het is gewoon mooi werk.’ Wat Maaike bijzonder vindt aan haar werk, is de connectie tussen mens en dier. ‘Het is zo bijzonder om te zien wie bij welke kat hoort. Wanneer iemand zijn vermiste dier terugvindt, of als iemand met een kat naar huis gaat na een adoptieafspraak, dat zijn echt mooie momenten.’ Naast het verzorgen van de katten, geniet ze van het contact met de mensen die naar DOA komen. ‘Ik hou van dieren, maar ook van mensen helpen. Vrijwilligers, adoptanten, of mensen die hun vermiste dier komen ophalen – ik vind het fijn om voor hen klaar te staan.’ Maaike voelt zich thuis in het asiel, tussen mensen die net als zij een passie voor dieren hebben. ‘Mensen die met dieren werken, zijn vaak bijzondere mensen met interessante verhalen. Daar kan ik goed mee samenwerken.’ Ze woont in Hoofddorp met haar ouders en vriend, en is opgegroeid in een huis vol dieren. ‘Toen ik werd geboren, hadden mijn ouders zes honden. Ze dachten dat ze geen kinderen konden krijgen, maar toen kwam ik alsnog!’ Nu heeft ze thuis drie katten en drie honden, waar ze samen met haar familie vol liefde voor zorgt. ‘We zijn echt een goed team. Dieren verzorgen doen we samen en daar genieten we enorm van.’
Terug naar alle verhalen
Vrijwilliger Paul
Vrijwilliger Paul
Paul is een echte kattenliefhebber en dat is goed te merken aan zijn inzet bij DOA. Sinds zijn pensioen, bijna tien jaar geleden, zet hij zich twee dagen per week in voor de katten in het asiel. ‘Ik heb altijd al iets met dieren gehad, dus dit was een logische stap.’ Hij werkt in een vaste kennel en kent de dieren door en door. Zijn werk bestaat voor 95% uit schoonmaken: de hokken, de kattenbakken en de ruimte zelf moeten allemaal netjes en hygiënisch blijven. ‘Als je dat goed wilt doen, en ik ben best precies, dan gaat daar wel wat tijd in zitten,’ zegt Paul. Daarna geniet hij van het mooiste gedeelte: rustig zitten met de katten, ze knuffelen en extra aandacht geven. Vooral schuwe katten hebben daar veel aan, omdat zij vaak langer in het asiel blijven. ‘Doordat ze mij regelmatig zien, kunnen ze langzaam wennen aan menselijk contact.’ Voor zijn pensioen werkte Paul in de grafische industrie en later in de beveiliging, maar dat vond hij te anoniem. Bij DOA voelt hij zich gezien. ‘Ik heb het idee dat mijn werk nu meer wordt gewaardeerd dan toen ik in loondienst was.’ Paul is geboren en getogen in Amsterdam en adopteerde dertig jaar geleden al katten bij DOA. In totaal heeft hij zo’n vijf katten gehad, altijd maar één tegelijk. ‘Mijn katten worden gelukkig altijd heel oud.’ Zijn vrijwilligerswerk geeft hem structuur en een doel. ‘Ik werk op zaterdag en maandag, zo houd ik een fijn ritme en heb ik de rest van de week vrij.’ Paul is een stille kracht bij DOA, iemand die niet op de voorgrond treedt, maar onmisbaar is voor de dieren.
Terug naar alle verhalen
Vrijwilliger Wilmar
Vrijwilliger Wilmar
Wilmar is een betrouwbare kracht in de wasserette van DOA. Al een jaar zet ze zich daar met veel inzet in. ‘Het is net een professionele wasserette, alles komt hier langs: handdoeken, dekens, mandjes, speeltjes, soms zelfs kleertjes. Alles moet schoon zijn, zodat de dieren een frisse en comfortabele plek hebben.’ Ze geniet van de waardering die ze krijgt. ‘Ik krijg echt complimenten, mensen zijn blij met mijn werk, dat vind ik zo fijn.’ Elke dag komen er twee containers vol wasgoed binnen, omdat alle kennels dagelijks verschoond worden. Wilmar zorgt ervoor dat alles voor haar vertrek om 12 uur weer schoon en netjes op de planken ligt. ‘Dat vind ik een leuke uitdaging. Ook voor mijn collega’s wil ik het zo netjes mogelijk achterlaten.’ Voor haar pensioen werkte Wilmar als teamleider bij HBO Verpleegkunde. Na vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis en het Leger des Heils was ze op zoek naar iets nieuws. ‘Mijn man rijdt altijd langs DOA en vroeg of dat niet iets voor mij was. Ik ben een kattenmens, dus dat leek me geweldig.’ Toen ze de vacature in de wasserette zag, wist ze meteen: ‘Dat is ‘m, dat kan ik en dat vind ik leuk.’ Tien jaar geleden werd ze afgekeurd vanwege haar glaucoom, waardoor haar zicht steeds slechter werd. In de wasserette kan ze echter goed uit de voeten en voelt ze zich nuttig. Nu werkt ze met veel plezier twee ochtenden per week op dinsdag en woensdag en draagt zo op haar manier bij aan het welzijn van de asieldieren.
Terug naar alle verhalen
Strijders: Maak kennis met onze mensen
Maak kennis met de magische medewerkers van DOA.
Vrijwilliger Lysanne
‘Als er boze, bange of depressieve katten binnen komen dan help ik ze beter in hun vel te zitten.’
Ik ben voor het eerst in de zomer van 2012 als vrijwilliger bij DOA aan de slag gegaan met het schoonmaken van de kennels. Sinds de zomer van 2021 kom ik regelmatig en socialiseer ik katten en maak ik foto’s van de katten voor op de website.Als er boze, bange of depressieve katten binnen komen dan help ik ze beter in hun vel te zitten. Dat kost vooral veel tijd en geduld. Hoe ik dat doe? Ik kies één kat en ga daarbij zitten, laten wennen en toenadering zoeken. Dan kijk ik of ik steeds een stapje verder kan zetten, bijvoorbeeld door mijn hand een stukje dichterbij te brengen. Wel natuurlijk door goed op het gedrag van de kat te letten en rust uit te stralen. De kracht van socialiseren ligt in het letten op de kleine cues die de kat afgeeft en daar naar handelen in het contact maken. Ik vind het heel bijzonder om de katten te helpen weer uit hun schulp te komen. Wanneer ik bijvoorbeeld bij een bange kat wat meer vertrouwen heb kunnen winnen, ga ik heel blij naar huis.Als een kat begint te wennen, kan ik dichtbij genoeg komen om de kat ook mooi op de foto te zetten. Dat is belangrijk voor op de website. Lang niet alle dieren bij DOA staan op de site, het verloop in adoptie is daar te snel voor; vaak zijn het juist de dieren die lastiger een nieuw baasje vinden omdat ze bang of onzeker zijn die op de website staan. Ik vind het een mooie uitdaging om juist deze dieren op hun best op de foto te zetten, zodat de kans op adoptie groter is. Dat geeft mij een goed gevoel, dat ik echt een bijdrage lever.Ik doe een opleiding verpleegkunde; ik zit in het laatste jaar en loop stage. Ik vind het dus heel fijn om mensen én dieren te kunnen helpen!
Vrijwilliger Angelique
‘Soms zit ik niet zo lekker in mijn vel en dan fleur ik helemaal op als ik bij DOA ben geweest!’
‘Ik werk al bijna 5 jaar bij DOA als vrijwilliger bij het hondenteam. Toen mijn Labrador Dirk er niet meer was en ik ook even geen baan had, kreeg ik het idee om vrijwilligerswerk in het asiel te doen. Ik haal veel plezier en voldoening uit het werken met de honden. Ik kom twee keer per week; de ene keer maak ik de kennels schoon, de andere help ik met socialiseren en wandelen. De honden die ik uitlaat zijn heel verschillend; soms is het met een Staf en dan weer met een Chihuahua. Juist die afwisseling vind ik leuk. Het allerleukste vind ik hele bange honden weer op de rit krijgen. Er was bijvoorbeeld een hele bange Labrador waar ik veel tijd mee doorbracht, die hebben we met zijn allen bij DOA weer kunnen laten wennen aan de wereld.Ik heb bij DOA veel cursussen gedaan en veel geleerd. Ook heb ik een opleiding voor hondenuitlaatservice gedaan bij Martin Gaus. Nu ben ik ook hondenuitlater in Purmerend. Dus een beetje door het vrijwilligerswerk bij DOA heb ik opnieuw mijn draai kunnen vinden in mijn leven. Dat vind ik bijzonder. Ik kan hier mijn hart ophalen. Soms zit ik niet zo lekker in mijn vel en dan fleur ik helemaal op als ik bij DOA ben geweest!’
Kattenverzorger Kay
‘Eigenlijk ben ik allergisch voor katten, dus ik neem iedere werkdag een allergiepil. Gelukkig werkt dat haha! En is het mij dat dus meer dan waard.’
‘Ik werk nu bijna een jaar bij DOA! Daarvoor was ik stagiaire. Ik heb eerst bij het puppyteam gewerkt, daarna als invaller bij het kattenteam nu als vaste kattenverzorger. Ik heb het heel erg naar mijn zin. Ik werk met de pensionkatten waarvan de baasjes lekker met vakantie zijn en ik werk met dieren die uit huis geplaatst zijn. Deze zijn vaak verwaarloosd. Eigenlijk zijn het twee uiterste: katten van mensen met liefdevolle baasjes die ze lekker verwennen en katten van mensen die helaas juist helemaal niet goed voor hun kat konden zorgen. Beide geven mij voldoening. Ik vind eigenlijk alles wat komt kijken bij de zorg voor katten heel erg leuk. Wat indruk op mij maakt is hoezeer de katten kunnen opknappen. Een bange of angstige kat kun je zien veranderen in een knuffelkont. Dat geeft mij een goed gevoel. Eigenlijk ben ik allergisch voor katten, dus ik neem iedere werkdag een allergiepil. Gelukkig werkt dat haha! En is het mij dat dus meer dan waard. De structuur bij DOA past ook goed bij mij. Ik hou van routine gecombineerd met afwisseling. Naast het zorgen voor de dieren en de kennels, sta ik klanten te woord en zorg ik voor administratie. Dat vind ik leuk. De organisatie zelf vind ik ook fijn, je werkt binnen een team maar ook zelfstandig. Ik kan best wel onzeker zijn maar bij DOA heb ik me echt kunnen ontwikkelen en durf ik meer mezelf te zijn.’