Dnow
De naam is Dnow, dat is Snow maar dan met de D van dapper
Ik ben een Maine Coon en ze denken bij DOA dat ik gedumpt ben. Met mijn indrukwekkende verschijning val ik enorm op, dus een zwerfkat ben ik zeker niet. Ik had een grote wond in mijn nek en een mega slecht gebit. Zo slecht dat ik wel 2 keer naar de tandarts moet om geopereerd te worden. De eerste keer heb ik gelukkig al achter de kiezen 😉 Maar ik sla me er dapper doorheen! In het begin had ik best moeite met nieuwe mensen vertrouwen, ik dook weg zodra iemand me probeerde te benaderen. Maar dat snappen ze hier helemaal, dat kwam doordat ik zoveel pijn had; zowel in mijn mond als door die grote wond in mijn nek. Nu zit ik op een speciaal dieet waardoor de wond mooi kan helen. Ik geniet hier bij DOA van alle goede zorgen, rust en mijn fijne kennel waar ik helemaal mezelf kan zijn. Ik klim op de hoogste toestellen en krab aan alle palen, heerlijk. Ik kan hier mijn wilde dappere ding doen totdat ik helemaal gezond ben.
Terug naar alle verhalen
Sushi
Sushi
Het leven zit niet altijd mee, vraag dat maar aan Sushi. Zij is uit huis geplaatst omdat ze niet goed werd verzorgd en dat bleek wel toen ze bij ons aankwam. We dachten eerst dat ze drachtig was maar na een echo bleek het gewoon om een overvloed aan eten te gaan, oeps! Dus ze werd op dieet gezet, maar er was nog iets aan de hand. Sushi had bijna altijd diarree! Dus lichtverteerbaar voer, na anti-parasieten-kuur, na hypoallergeen voer, na ontlastingsonderzoek, na supplementen. We hebben bijna alles geprobeerd voor een normale stoelgang en daar gaat best wat tijd in zitten. Maar uiteindelijk is het gelukt. Wat een opluchting was dat, de eerste ochtend dat we in Sushi’s kattenbak geen vlaai maar een keurige vijg aantroffen! Nog nooit hebben we met zoveel plezier schoongemaakt. Nu is het weer tijd om te focussen op haar gewicht. Totdat haar nieuwe baasje met haar kan spelen doen wij dat met haar in de kennel.
Terug naar alle verhalen
Minous
Minous
Al twee jaar lang liep Minous (14 jaar) rond met een ontstoken wond in haar nek. Haar baasje had een aantal dingen geprobeerd maar veel had het niet geholpen. Hij had zijn dierenarts zelfs gevraagd om haar in te laten slapen, maar daar vond de dierenarts haar niet ziek genoeg voor. En daarom werd ze naar DOA gebracht. Hier hebben de dierenarts en verzorger meteen samen een plan bedacht. De oorzaak van de wond zou een omgevingsallergie of voedselallergie kunnen zijn. Ze kreeg vanaf dag 1 meteen speciaal anti allergie-voer en een van top tot teen ontsmette kennel. Nu moest de wond nog dicht. Maar bij een wond die al zo lang open is, kan de huid dat niet zelf meer oplossen. Onder narcose heeft de dierenarts haar huid behandeld, schoongemaakt, en de wond gehecht. En klaar was Kees, euh Minous. Nu is ze aan het bijkomen van een onrustige periode waar gelukkig een einde aan is gekomen. Ze krijgt bij DOA alles wat ze nodig heeft om er weer helemaal bovenop te komen.BREAKING NEWS: Minous heeft haar furever home gevonden! Zo fijn! Heel veel liefde en geluk Minous!
Terug naar alle verhalen
Nikki
Nikki
Als je besluit een dier te adopteren moet je altijd een beetje geld opzij leggen voor het geval je maatje ziek wordt. Een dier is niet voor even, maar voor het leven. Helaas voor Nikki dachten haar eigenaren daar anders over. Bij de dierenarts bleek dat zij serieuze blaasproblemen had en een operatie moest ondergaan. Een operatie kost aardig wat geld en dat hadden haar baasjes niet voor haar over. Een nieuwe kat zonder gezondheidsproblemen is zo weer op Marktplaats gevonden…DOA ontving Nikki natuurlijk met open armen. Haar blaasstenen zijn verwijderd en ze krijgt speciaal voer om nieuwe klachten te voorkomen. Gelukkig gaat het ontzettend goed met haar en heeft ze haar plekje gevonden op het aanrecht. Zo kan ze alles goed in de gaten houden en iedereen bij de deur welkom heten. Ze rent, knuffelt, speelt en smikkelt heel wat af bij DOA en werkt nu verder aan haar herstel.
Terug naar alle verhalen
Donald
Donald
Je kan het je niet voorstellen, maar knappe Donald is in een reismandje gedumpt bij de McDonalds. Deze jongedame had waarschijnlijk een baarmoederontsteking en was ontzettend bang. Soms zouden we zo graag dezelfde taal als katten spreken. Waarom zou iemand zo’n lief poesje niet meer willen en ergens in de regen achterlaten? “Wat is er allemaal gebeurd, waar woonde je en heb je ooit liefde ontvangen?” We zullen er bij Donald nooit achter komen en misschien is dat maar goed ook. Na een paar dagen bij DOA begon ze te ontspannen. Ze had rust gevonden en begreep dat ze veilig was. Haar eigen verstopplekje, kattenbak, lekker eten, speeltjes en liefdevolle benadering van verzorgers. Haar karakter kwam steeds meer tot uiting, wat het nog onbegrijpelijker maakte dat iemand haar niet meer wilde. Ze is speels, knuffelig, energiek en vriendelijk. Ze werd gesteriliseerd, gechipt, gevaccineerd, ontwormd, ontvlooid, goed door de dierenarts bekeken en was klaar voor een nieuw leven. Het duurde dan ook niet lang voordat iemand verliefd op haar werd. Haar toekomst ziet er gelukkig heel anders uit dan haar verleden. Lieve Donald heeft haar gouden mand gevonden en haar nieuwe baasjes hebben een gouden katje geadopteerd.
Terug naar alle verhalen
Riskey
Heeeeeeeeey… ik ben Riskey!
Iedereen keek mij geschrokken aan bij DOA, en sommigen konden niet eens naar mij kijken. Ken je dat? Dat iets er zo vreselijk uitziet dat je er pijn van krijgt in je buik. Nou zo zag mijn achterpoot eruit. Op het eerste gezicht leek er een groot gezwel op mijn poot te groeien, die zich in hele rare bochten wrong. Meer details zal ik jullie besparen.. Na een röntgenfoto bleek mijn been echter op meerdere plekken gebroken te zijn waardoor delen heel erg opgezwollen waren. Het werd al snel duidelijk dat de enige oplossing het amputeren van mijn poot bleek. Je wil niet weten hoe opgelucht ik was, ik liep namelijk al even met deze klachten rond. Bij DOA was het zo geregeld! Maar ik mocht natuurlijk niet te vroeg juichen, mijn wond ging namelijk ontsteken omdat ik er te veel mee bewoog. Ja, niemand had mij verteld dat ik stil moest blijven zitten, daar ben ik ook helemaal niet goed in. Maar na wat antibiotica, zalfjes en pijnstillers was ik weer de oude. Beter zelfs! Ze vinden dat ik nog wat moet revalideren, maar dat woord ken ik helemaal niet joh. Als je me nu ziet rennen door de ruimte zou je soms niet eens merken dat ik een poot mis. Ik kan hier heerlijk spelen, klimmen en relaxen waar en wanneer ik dat wil en ik krijg de liefste aaitjes van iedereen.
Terug naar alle verhalen