Eigenlijk was kinderen krijgen niet helemaal de bedoeling. Ik kon gaan en staan waar ik wilde, geen zorgen aan m’n kop, mijn tijd was helemaal van mij. Begrijp me niet verkeerd, nu ze er eenmaal zijn zou ik niet meer anders willen! Maar ik had eigenlijk een andere planning, net als mijn vorige baasje blijkbaar. Want toen ze terugkwam van vakantie en mij met kittens aantrof wilde ze mijn baby’s eigenlijk niet in huis hebben, ze vond ze maar vies. Dat kan je je toch niet voorstellen, nog maar 4 dagen oud waren ze! En no way dat ik ergens naartoe ging zonder mijn kids, dus werden we met zijn zessen naar DOA gebracht! Ohja, ik heet Nola trouwens, aangenaam. Het is maar goed dat we verhuisd zijn. Mijn kinderen zaten helemaal onder de vlooien, geen wonder dat ze niet zo goed groeiden. Ik zat zelf trouwens ook onder die nare beestjes en had ook echt behoefte aan een goede maaltijd, ik eet nu ten slotte voor 6! Het voelt ineens alsof er meer rust in mijn lijf is ondanks al het gedoe van de laatste tijd. Afgewezen worden is nooit leuk, maar je moet niet aan mijn kinderen komen. We gaan nu een periode van positiviteit en groei tegemoet en ik heb nog nooit zo’n zin gehad in mijn toekomst.