Ik zag wel dat er problemen thuis waren, maar dacht dat ik juist voor wat positiviteit en liefde zorgde. Helaas had ik het mis. Mijn naam is Boris, en ik ben een beetje verdrietig. Van de ene op de andere dag werd ik in een mandje voor een hek neergezet. Op het briefje had mijn baasje geschreven dat de zorgen en kosten voor mij te veel werden. Het is oke, ik wil niemand tot last zijn, maar dit doet wel echt zeer. Bij DOA voelden ze enorm veel klitten onder mijn prachtige lange haren. Een gedeelte is al geschoren, maar een groot gedeelte moet nog. Ze zeggen hier dat ik nu in hongerstaking ben, maar dat is het echt niet! Ik heb gewoon weinig honger op dit moment, dat heb ik wel eens als ik een beetje down ben. Maar vorige week voelde ik voor het eerst sinds ‘die donkere dag’ plotseling een beetje blijdschap. Mijn vaste verzorger kriebelde me achter mijn oor en dat voelde zo goed, dat ik begon te spinnen en harde kopjes gaf. Ik moet gewoon wennen denk ik. Het is enorm wennen dat ik in een hele andere omgeving ben, maar ik ben blij dat ik nu liefde en verzorging krijg. Het heeft allemaal tijd nodig, dan komt het vast goed met mij en gaan ze hier bij DOA hopelijk iemand vinden die wel echt voor mij wil en kan zorgen!