Ik ben al langer vrijwilliger bij DOA; ik ben pleegouder voor kittens maar kom ook regelmatig bij DOA schoonmaken. Zo kwam ik rode kater Bertus tegen. Hij was al 14 jaar oud en belandde in het asiel omdat zijn baasje was overleden. Soms denk ik dat het voor zo’n dier, dat wel van een warm huisje komt, moeilijker wennen is in het asiel. Bij DOA was hij best depressief en boos. Lang verhaal kort: ik ben gek op eigenwijze rode katers en werd verliefd op Bertus. En omdat hij een kat is die binnen kan blijven kon ik hem adopteren. Hij moest in het begin wel erg wennen bij ons thuis.
Na verloop van tijd dronk Bertus heel veel water. Toen werd suikerziekte geconstateerd. Ik ben zelf op onderzoek uitgegaan en toen bleek dat er een nieuw middel op de markt hiervoor is. Deze medicatie is vloeibaar en hoef je maar 1x per dag te geven en ook niet precies op tijd. Daar knapte Bertus na het wennen enorm van op. Hij ziet er goed uit en zit lekker in zijn vel. En op deze manier medicatie geven is voor mij goed te doen. Het is niet goedkoop maar ik kan het betalen; ik ben blij dat ik dit voor hem kan doen.
Bertus vindt dat hij heel veel respect verdient en hij bepaalt hoe de dingen gaan. Hij maakt ons bijvoorbeeld wakker als er geen brokjes in zijn bakje zitten. Wij hebben een grote zwarte hond maar Bertus is de baas. Omdat Bertus heel lief en gezellig is vind ik dat juist heel grappig. Ik besef goed dat hij op leeftijd is en niet heel lang meer bij mij zal zijn. Hij is 15 en heeft suikerziekte. Dat besef maakt dat ik extra van hem geniet. Ik ben ontzettend blij dat wij het samen zo goed hebben en dat hij bij ons alle liefde en zorg krijgt die hij nodig heeft en verdient.
*Het portret van de zoon van Monique met zijn katjes Farah en Zenna kun je hier bekijken (hyperlink)