Donna (14)

Het ging al een tijdje niet meer zo goed met mijn baasje. Ze was al flink op leeftijd, kon niet meer goed voor mij en mijn huisgenootje zorgen, maar ook niet meer voor zichzelf. Er kwam dus hulp in huis. Een geruststellend idee zou je zeggen, maar voor mij was het vreselijk. Ik ben namelijk een oud besje, 14 inmiddels. Mijn oogjes zijn achteruit gegaan en mijn gehoor is ook niet echt best meer. Wanneer er mensen in huis kwamen die ik niet kende en soms zelfs niet doorhad dat zij er waren, schrok ik mij een hoedje! Ik heb dus ook wel eens uit schrik iemand gehapt. Het was echt niet de bedoeling hoor, maar het gebeurde gewoon. Gelukkig, maar ook heel verdrietig, besefte mijn baasje dat het thuis niet meer ging. Daarom ben ik naar DOA gebracht. Daar kwamen ze er achter dat ik ook al een tijdje zorg heb gemist, dat ik wel nodig had. Mijn nagels waren te lang, mijn gebit is slecht en qua gewicht missen er ook nog wel wat kilo’s. Hier bij DOA zijn ze hiermee aan de slag. Dat vind ik erg fijn. En ook gaan ze mijn vertrouwen proberen te winnen, zodat ik nieuwe mensen en andere omgevingen minder spannend vind. Want nu wanneer ik nieuwe mensen ontmoet ga ik trillen als een rietje! Bij DOA zetten ze alles op alles om mij weer gezond en gelukkig te krijgen💚