Hey hey, Bekkie is de naam!
Vroeger was ik altijd van het ‘eerst doen, dan denken’, maar ik heb daardoor een behoorlijke klap gemaakt. Nu ben ik een stuk voorzichtiger.
Over die klap gesproken.. Ik ben behoorlijk hard tegen een auto gebotst. Zowel mijn bekken als een achterpoot waren gebroken, en door de röntgenfoto’s kwamen ze erachter dat mijn achterpoot ook niet meer te redden was 😰 Dus werd die poot geamputeerd, mijn bekken moest opnieuw aan elkaar groeien en ik moest rust houden. Niet rennen, rollen en racen, alleen maar relaxen, remmen en revalideren. Pff en dat is echt heel lastig voor iemand zoals ik, ik zat nooit stil! Ik kreeg hier antibiotica, pijnstillers, speciale voeding voor mijn darmen, en nog meer pijnstillers. Want man oh man wat had ik een pijn. Elke dag ging het wel wat beter, en na 6 weken had ik nog een controle-röntgenfoto. En jahoor, ik werd gezond verklaard! Nu nog een huisje vinden. Dat was knap lastig, want iedereen die voorbij kwam vond ik eng. Eigenlijk had ik meer interesse in de katten om mij heen. Gelukkig zagen mijn verzorgers dat en hebben ze me gekoppeld aan mijn nieuwe allerbeste vriend Maddiek ❤️ Hij houdt enorm van mensen, en liet mij zien dat ze super lekker kunnen kriebelen! Een week geleden hebben wij samen onze gouden mand gevonden. En ondanks dat het nu heel erg goed gaat blijf ik lang nadenken voor ik iets doe! Liefs, Bekkie
