Steeds meer raskatten in het asiel
Raskatten verwacht je niet in het asiel, maar ze zitten er wel. Een paar jaar geleden was een raskat in het asiel een zeldzaamheid, nu hebben we er twintig. Hoe kan dat?
AT5 op bezoek bij DOA voor Dierendag
Extra aandacht voor katten en honden zonder baasje tijdens dierendag: “Tweede kans op geluk”
Video met Lies
4 oktober dierendag?
ASIELdierendag zul je bedoelen!💚
Bekijk deze video die wij hebben gemaakt met DOA-dierenvriend Lies Zhara om aandacht te vragen voor ASIELdierendag!
Strijders: Maak kennis met onze mensen
Maak kennis met de magische medewerkers van DOA.
Onze strijders vragen aandacht
Elk dier verdient op dierendag wat extra liefde. Dat geldt dubbel en dwars voor de honden en katten van DOA. Ze hebben keihard geknokt om er weer bovenop te komen, zodat ze weer een fijn leven hebben en een nieuw baasje al hun liefde kunnen geven. Echte strijders zijn het!
Een kijkje achter de schermen van DOA
Een kijkje achter de schermen van DOA
Louwey Â
Schijn bedriegt zullen we maar zeggen. Ik mag er dan mega schattig uitzien, maar kan me behoorlijk misdragen! Mijn naam is Louwey, ik ben tien maanden oud, en ik ben een boefje. Dat is ook de reden dat ik naar DOA ben gebracht. Het leven is ook niet altijd makkelijk als je zo klein bent hoor. Iedereen wil je aaien en optillen, nou mij niet gezien. En ik was niet subtiel in mijn waarschuwingen! Nou had ik de pech dat ze daar bij DOA dwars doorheen prikten. Ik kon brommen en bijten wat ik wilde, maar ze waren niet echt onder de indruk. Ik wist niet wat me overkwam. Normaal gesproken kreeg ik altijd alles voor elkaar als ik me maar genoeg misdroeg, maar nu niet hoor! Dat was wel even wennen, ik had geen idee hoe ik me dan moest gedragen. Maar dat heb ik snel geleerd, want er kwam me toch een bak liefde over me heen. Kusjes, knuffels, lieve woordjes, leuke speeltjes, keihard rennen, hondenvriendjes, noem het maar op! Ik merkte al snel dat als ik me niet zo misdroeg, ik nog veel meer voor elkaar kreeg dan ooit tevoren. Wie had dat gedacht! Nu heb ik nog best een weg te gaan, en ben ik nog lang niet uitgeleerd. Maar dat doe ik heel graag bij mijn nieuwe baasje in mijn nieuwe huisje.
Vanessa
Weet je waarom ik echt een strijder van DOA ben? Omdat ik mijn baasje verloren ben. Daar was ik echt heel verdrietig over. Ik ben toen door de politie naar DOA gebracht. Waarschijnlijk ging het al een tijdje niet meer zo goed met mijn baasje, want ik had best wat overgewicht en kennismaken met nieuwe mensen, daar werd ik heel erg verlegen van. Het was dus ook allemaal heel spannend en moeilijk toen ik net bij DOA terecht kwam. Wel moest ik bij DOA echt aan de bak. Wandelen, wandelen en nog eens wandelen. Niet zo veel snoepen en snacken en de pondjes vlogen er af! Ik zie er dus weer helemaal tiptop uit, dus nu kunnen we verder met trainen! Ik hoef geen super fitgirl te worden hoor, dus de kettlebells laten we lekker staan. Nee, we gaan mijn gedrag trainen. Ik vind het namelijk erg moeilijk om kennis te maken met nieuwe mensen. Mijn vaste verzorgers, die ik inmiddels goed ken en vertrouw, gaan langzaam andere mensen introduceren en zorgen dat we goede vrienden te worden. De weg was niet makkelijk en had best wat hobbels, maar ik ben al zo ver gekomen, dat ik nog even door strijd en werk aan een goede toekomst!
Liefs Vanessa
BorisÂ
Ik zag wel dat er problemen thuis waren, maar dacht dat ik juist voor wat positiviteit en liefde zorgde. Helaas had ik het mis. Mijn naam is Boris, en ik ben een beetje verdrietig. Van de ene op de andere dag werd ik in een mandje voor een hek neergezet. Op het briefje had mijn baasje geschreven dat de zorgen en kosten voor mij te veel werden. Het is oke, ik wil niemand tot last zijn, maar dit doet wel echt zeer. Bij DOA voelden ze enorm veel klitten onder mijn prachtige lange haren. Een gedeelte is al geschoren, maar een groot gedeelte moet nog. Ze zeggen hier dat ik nu in hongerstaking ben, maar dat is het echt niet! Ik heb gewoon weinig honger op dit moment, dat heb ik wel eens als ik een beetje down ben. Maar vorige week voelde ik voor het eerst sinds ‘die donkere dag’ plotseling een beetje blijdschap. Mijn vaste verzorger kriebelde me achter mijn oor en dat voelde zo goed, dat ik begon te spinnen en harde kopjes gaf. Ik moet gewoon wennen denk ik. Het is enorm wennen dat ik in een hele andere omgeving ben, maar ik ben blij dat ik nu liefde en verzorging krijg. Het heeft allemaal tijd nodig, dan komt het vast goed met mij en gaan ze hier bij DOA hopelijk iemand vinden die wel echt voor mij wil en kan zorgen!
KlaasjeÂ
Ik ben op straat gezet en wandelde maar wat heen en weer. Eigenlijk was ik opzoek naar mijn baas, maar die was in geen velden of wegen te bekennen.Toen kwam de dierenambulance en die heeft mij naar DOA gebracht. Ik had wel een chip, maar die is niet geregistreerd. Mijn baas konden we dus niet bereiken. Ik kan natuurlijk niet zonder naam door het leven, dus hebben ze mij gezellig Klaasje genoemd. Mijn verzorgers vonden wel dat ik meteen even naar de dierenarts moest, want ik had flinke wonden op mijn rug. Deze allergieplek moest dus helemaal kaalgeschoren worden en wordt nu lekker behandeld. Ik moet ook zeggen dat ik een hele erge jeuk had zeg, phoh! Toen dat probleem aangepakt werd, voelde mijn verzorgers dat mijn hele vacht verder ook zwaar verwaarloosd was! Super veel klitten. Distelbolletjes aan mijn kin, een heleboel grasaren in mijn vacht, waar een aantal ook al mijn huidje doorboorde en heel veel andere viezigheid! Mijn verzorging was dus al een hele tijd niet best meer. Bij DOA gingen ze direct met mij aan de slag. Ik moet nog wel even bijkomen hoor, van dit avontuur. Want ze denken hier bij DOA dat ik naast de juiste verzorging ook wel liefde tekort ben gekomen. Mijn verzorgers zeggen dat ik heel lief ben en dat het allemaal goed gaat komen! Daar heb ik alle vertrouwen in!
Jaxx Â
Hier ben ik! Woohoo ik ben blije, lieve, tikkie lompe Jaxx! Spelen is mijn lievelings en daarna lekker een tukkie doen. Ik ben wel een beetje bijzonder, want ik ben bij DOA gekomen omdat mijn baasje niet meer voor mij kon zorgen. Ik ben namelijk als cadeautje gegeven, maar niet echt gewild… Mijn verzorgers zeggen ook altijd dat wij dieren geen cadeautjes zijn. We moeten een weloverwogen beslissing zijn. Kijk, ik ben een snoetje en helemaal wanneer ik nog klein ben, maar ik word groot! Dan eet ik veel en heb ik veel beweging nodig. Ook ben ik een bijzonder kereltje want als je mij roept, dan hoor ik je niet. Ik ben namelijk doof. Ik weet ook niet of mijn vorige baas dat ook wist. Dat maakt mijn opvoeding natuurlijk wel lastiger. Gelukkig kwamen ze hier bij DOA snel achter en word ik nu goed begrepen. Ik krijg dus nu nieuwe les. Les in gebarentaal. Ik moet zeggen, dat ik een snelle leerling ben. Als ik een gebaar goed heb, dan krijg ik dus beloningen en bij de beloning ook weer een gebaar. Dan wandel ik helemaal trots in de rondte! Mijn leven is zo veel beter nu ik bij DOA ben.
Icey
Wat er precies is gebeurd blijft een raadsel, maar van de ene op de andere dag ben ik op straat gezet. Ik ben naar DOA gebracht door mensen die mij buiten vonden maar doorhadden dat ik helemaal geen stoere straatkat ben. Mijn hele nek was een grote bloederige korst, ik zat onder de vlooien en mijn vacht was flink vervilt. Ik had ook nog een grasaar die recht in mijn buikhuid stak! Ik voelde me dan ook niet best. Gelukkig kreeg ik ondanks mijn tegensputteren speciale voeding en sterke medicatie, zodat ik niet meer zo’n jeuk had en zou stoppen met de wonden in mijn hals openkrabben. Ik ben 4 (!) keer ontvlooid, de klitten en vervilte vacht zijn allemaal weggeschoren en eruit gekamd, en de grasaar is voorzichtig uit mijn buik verwijderd. Ik heb met de mensen van DOA een behoorlijke strijd moeten leveren om beter te worden maar ik weet zeker dat ik er ga komen!