Ik ben een onzekere dame die oorspronkelijk uit Roemenie komt. Ik ben samen met een andere hond in Nederland aangekomen en geplaatst in Amsterdam. Al snel bleek dat ik het erg moeilijk vind om in het drukke Amsterdam te lopen met al die geluiden, geuren, mensen en andere honden. Zelfs op een op zich rustig stuk zijn er nog zoveel prikkels waardoor ik kan reageren. Ik reageer op alles en iedereen als ik het niet meer aan kan, en hoe meer prikkels, hoe sterker ik reageer. In een rustige omgeving kan ik prima aan de lijn lopen, ik kan ook verkeer negeren, al hou ik ze in de gaten. En als ik een bepaalde kant niet op wil, ga ik zitten, liggen of rollen op mijn rug. En als je mij dan mee wil krijgen moet je aardig je best doen. Spelen met een bal is wel leuk, al ben ik er niet fanatiek in, ik laat hem ook wel los voor je, hoef je niet eens om te vragen. Een spelletje met een flostouw vind ik gek en zeer spannend. Traplopen en mee met de lift vind ik geen probleem. Een volle lift of mensen die na ons de lift instappen kan ik wel een probleem vinden. Ik ben en blijf een kruising berghond en heb daarom de neiging territoriaal te zijn, en dit zal ik zelfstandig aangeven. Ook visite is voor mij niet makkelijk te accepteren, dus daar moeten we zeker aan werken. Ik ken wel wat commando’s zoals zit en poot. Ik wil wel wat doen voor iets lekkers, maar dan moet het wel heel lekker zijn. Als ik erg gespannen ben, neem ik niks meer aan. Ik eet daarom niet altijd alles achter elkaar op. Ik schrik van plotselinge bewegingen en geluiden. En dan heb ik wel steun nodig. Als iemand bedreigend overkomt, dat kan een directe nadering zijn, te dichtbij passeren of in mijn persoonlijke zone komen als ik in mijn mand zit en iets lekkers kauw kan ik ook erg veel spanning en angst tonen. Laat mij vooral lekker met rust en roep mij bij je, dat vind ik prettiger. Ook bij het aanlijnen en borstelen hoop ik dat je niet over mij heen gaat hangen.