Nou, daar zit ik dan! Ik weet nog zo goed hoe ik hier binnenkwam. Ik was boos op de wereld. Samen met mijn kittens kwam ik in het asiel terecht en daar wilde ik echt níks te maken hebben met mensen. Inmiddels zijn we al bijna een jaar verder, zijn mijn kleintjes al lang uitgevlogen en begin ik langzaam maar zeker vertrouwen te krijgen in mijn verzorgers. Iedere dag begroet ik ze voorzichtig met kopjes. Stiekem vind ik ze best lief, maar dat mag je niet verder vertellen hoor! Er zit echt wel een lieve dame in mij, ik ben alleen nog wat voorzichtig en onzeker.
Menu
