Nee, Ik ben samen met mijn moeder bij DOA gekomen. Ons baasje is overleden en dat was natuurlijk heel verdrietig. Maar andere honden? Nee. Gewoon nee. Behalve mijn moeder, die is top. Met haar ben ik opgegroeid, zij snapt mij, ik snap haar (soort van) en samen gaat het prima. Maar andere honden? Die vind ik druk, irritant, raar ruiken of gewoon te veel. Ik word er onrustig van en dan krijg je Kit-chaos 3000. Dus nee, ik zoek geen hondenhuis vol viervoeters. Alleen mensen. Of héél misschien mijn moeder. Maar verder: géén honden-aub.
Nee, Ja, daar moeten we het ook even over hebben. Ik kan dus echt niet bij katten wonen. Op straat zie ik er eentje en BAM! Ik sta al in de sprintstand alsof het de finale van de honden-Olympische Spelen is. Ze rennen … Ik ren harder. Ze klimmen in een boom… Ik klim! Nou ja, ik probeer het. Mijn hoofd zegt gelijk: ‘ACHTER DIE KAT AAN!’ Het is nog niet helemaal zeker wat ik doe als ik de kat wel heb ingehaald. Dussss geen kattenhuis voor mij.
Alleen oudere kinderen. Ik ben echt veel te druk voor kinderen. Ik houd totaal geen rekening met ze! niet omdat ik niet lief ben, maar gewoon omdat ik dat soort dingen vergeet. Ik spring, ik ren, ik bots overal tegenaan… en als er ineens een kindje onder me ligt, heb ik dat pas door als het huilt. Ik bedoel het goed hoor, echt waar. Maar voorzichtig zijn? Dat zit gewoon niet in mijn systeem. Dus een huis met jonge kinderen is voor mij geen goed idee. Tenzij ze van beton zijn.
Nog leren. Hmm… dat moet ik nog even oefenen. Ik ben het niet echt gewend en vind het best spannend.
Maar ik wil het wel graag leren! Met wat geduld, training en misschien een speeltje of vijfentwintig lukt het vast. Als jij me helpt, doe ik m’n best. Beloofd.
Rustige wijk. Ik ben op zoek naar een huisje dat een beetje rustig staat. Geen drukke straten, geen trams, geen duizend prikkels per minuut. Voor mijn stuiterbal-hoofd is dat gewoon te veel. Het hoeft geen hutje op de hei te zijn hoor! Ben geen kluizenaar. Maar een beetje ruimte, rust en overzicht zou echt fijn zijn. Dan kan ik lekker rennen zónder op drie kinderwagens en een pizzabezorger te botsen.
Nee, Ik ben buiten niet sociaal naar andere honden. Ik zie ze, ik fixeer, ik blaas mezelf op tot straathooligan en doe alsof ik superstoer ben. Maar eigenlijk ben ik gewoon onzeker en snap ik niet wat ik met al die hondengeuren en blikken aan moet. Dat is geen ideale combinatie, dus ik hou afstand. Met de juiste begeleiding, rust en training kan ik leren om me wat netter te gedragen,
maar ik blijf liever gewoon uit de buurt van andere viervoeters. Behalve mijn moeder. Die is cool. De rest? Mag van mij lekker naar huis.
Trekt. Ik vind wandelen geweldig, maar ik snap nog niet helemaal dat de lijn geen sleepkabel is. Ik trek. Best hard ook. Niet expres hoor, maar gewoon omdat ik ZO enthousiast ben. Alles ruikt lekker, alles beweegt, en ik moet er NAARTOE! Dus dat moet ik nog even leren. Als jij sterk in je schoenen staat (en goeie wandelschoenen hebt), dan kunnen we daar samen aan werken. Ik leer snel… soort van… als er geen vlinders zijn.
Nee, Wandelen? JA! Rennen? DUBBEL JA! Ik heb héél veel energie. Serieus, ik ben een soort harige vuurpijl. Wandelen vind ik heerlijk! Vooral als we lekker de ruimte hebben. Bos, veld, duin, maakt me niks uit, als ik maar kan bewegen. Maar let op: ik kan niet los. Niet omdat ik niet wil luisteren (oké, ook dat), maar vooral omdat ik andere honden gewoon niet chill vind. Ik raak dan overprikkeld en weet niet meer wat ik met mezelf aan moet. Dus: aangelijnd, in rustige gebieden en dan ben ik de gelukkigste stuiterbal op aarde.
