‘Ik deed 15 jaar vrijwilligerswerk bij de voetbalclub van mijn zoon, maar op gegeven moment was het tijd voor iets anders. Ik heb altijd honden gehad en wist dat ik iets wilde doen met dieren dus DOA was een makkelijke keuze. Ik ben vrijwilliger bij het hondenteam, maak de hokken schoon, ga met ze wandelen en help ze bij het opnieuw wennen en vertrouwen krijgen in mensen. Ook werk ik bij het asiel als vrijwillige chauffeur.’
‘In het dagelijks leven ben ik veldwerker voor dak- en thuislozen. Ik werk met mensen die op straat wonen; ik stap op ze af en ga met ze in gesprek. Vraag hoe het met ze gaat, of ze iets nodig hebben en wijs ze op hun rechten. Elk mens heeft het recht om gezien en gehoord te worden. Dat iemand merkt dat ik er voor hem of haar ben, vind ik belangrijk. En eigenlijk geldt dat ook voor de honden in het asiel.’
‘Of een hond nou heftig of timide, groot of klein is; ieder asieldier verdient liefde en aandacht. Ze hebben al genoeg ellende meegemaakt, ze zijn vaak flink in de steek gelaten. Ik wil ze laten zien dat er ook mensen zijn die ze wel kunnen vertrouwen.’
‘Ik kan daar wat activistisch in zijn, wil echt voor de underdog opkomen. Letterlijk en figuurlijk dus! Veel mensen hebben veronderstellingen, waarom dingen niet kunnen. Ik wil bewijzen dat het wél kan. Asieldieren knokken voor een tweede kans en de mensen in het asiel doen dat ook. De medewerkers en vrijwilligers van DOA zetten zich met hart en ziel in voor deze dieren. Er wordt altijd gekeken of er een verbeterende stap kan worden gezet binnen wat mogelijk is.’
*Martin staat op de foto met keeshondje Oma. Gelukkig heeft Oma haar eigen gouden mandje gevonden en gaat het heel goed met haar.