Heey hallo Flavey de Plavey hier. Dit knappe ventje heeft er nog nooit zo mooi uitgezien zoals nu en nog nooit zo lekker in zijn velletje gezeten. Toen ik bij DOA aankwam was ik vel over been en ik kon nauwelijks staan. Er ging een wereld voor me open toen ik hier arriveerde. Er stond een warme mand voor me klaar met een dik kussen en een zacht dekbedje daar overheen. Hier plofte ik in en toen ben ik een beetje ingestort. Alsof ik wist dat ik gered was en ik mezelf eindelijk kon overgeven. Ik kon niet meer, ik was op en het laatste beetje energie wat ik had was verdwenen. Ik wilde niet meer vechten. Ik kreeg hier alle hulp die ik nodig had. Er werden meteen bloedonderzoeken gedaan en ik kreeg een zooitje vocht toegediend. Uit het onderzoek bleek dat ik zware bloedarmoede had, dat is natuurlijk niet zo heel gek want ja ik kreeg natuurlijk geen eten dus ik kon nergens mijn voedingsstofjes vandaan halen. Hier bij DOA zijn we langzaamaan begonnen met eten. Je zou denken stop dat moppie lekker vol met eten maar ja mijn lijf was dat niet gewend dus ik kreeg 6x per beetje bij beetje iets meer. Gelukkig knapte ik snel op, wat een beetje eten wel niet kan doen! Een paar keer per week ging ik op de weegschaal en van dat moment werden ze elke keer super blij! Elke keer werd ik iets zwaarder en zwaarder. Ik begon met kleine stukjes wandelen en nu kan ik hele wandelingen aan! Mijn spiertjes zijn nog niet helemaal zoals het zou moeten zijn maar hoe meer ik loop en beweeg hoe meer spieren erbij komen. Wat wel opviel was dat ik niet helemaal lekker liep met mijn achterpootjes. Nou blijken mijn heupen niet perfect te zijn, dit konden ze goed zien op de röntgenfoto’s. We hebben een testje gedaan met pijnstillers maar hieruit kwam dat ik geen last heeft van mijn heupen. Dus dat rare loopje zal ik altijd wel houden en wie weet krijg ik hier in de toekomst wel wat meer last van en doe ik het beter met een pijnstillertje. Maar dat zullen we dan wel zien toch!