Soms heb je dat het allemaal even te veel is. Dat het niet de bedoeling is om het uit de hand te laten lopen, maar dat je het niet meer kan stoppen. Dat overkwam ons, of eigenlijk ons vorige baasje. Wat begon met 1 poesje en 1 katertje eindigde 2 jaar later met 19 katten in totaal, want zo snel kan het gaan! Gelukkig klopte hij bij DOA aan voor hulp.
Onze moeder is net 2 geworden en heeft al 3 nestjes gehad waarvan wij de laatste ooit zullen zijn. Onze vader is trouwens ook onze oudere broer, en onze Tante is onze zus, we hebben een ingewikkelde familiegeschiedenis!
Ik ben trouwens de middelste dame en heet Dopey. We zijn vernoemd naar de 7 dwergen en met mij ging het een poosje niet zo goed. Ik stopte met eten en bleef gewicht verliezen. Daardoor werd ik steeds zwakker en lukte het me minder goed om de rest bij te houden. Mijn broertjes en zusjes waren sneller, zwaarder en sterker en aten alles op voordat ik de kans kreeg. Ook tijdens het drinken bij mama werd ik steeds aan de kant geduwd. Onze verzorger zette mij daarom een aantal keer per dag apart, soms met mama, zodat ik de kans kreeg om aan te sterken. Ik kreeg het beste voer wat er is en had alle tijd om rustig te drinken. Na een week kwakkelen begon ik weer een beetje te spelen en zelf te eten! Nu zijn we met zijn allen in een pleeggezin aan het opgroeien. Daar hebben we de tijd van ons leven. Ik ben zo blij dat we bij DOA terecht zijn gekomen en zo nu een mooie nieuwe start hebben gekregen!
